Hij kreeg de langste dopingschorsing die een Nederlandse profvoetballer is opgelegd: twee jaar. Van opzet was geen sprake. Kevin van Essen belandde in een zwart gat. „Ik praat niet, als ik ergens mee zit.”
Zijn toenmalige vriendin kocht ze bij de Action in de omgeving Haarlem. De voedingssupplementen Multi A-Z en Vitamine B12. En bij de Albert Heijn haalde ze Multi alles in 1. Kosten: een paar euro per pot, vol capsules. Het is de zomer van 2012 en voetballer Kevin van Essen is dan net fulltime prof bij eerstedivisieclub Telstar. Hij is overgestapt van de amateurs.
Van Essen is een verdedigende middenvelder, een „kuitenbijter”, noemt hij zichzelf. De beuk erin, hard werken, ballen afpakken en het spel verdelen. Hij is in belangrijke mate financieel afhankelijk van voetbal, de ROC-opleiding Sport & Bewegen maakte hij niet af. Van Essen verdient een bescheiden salaris bij Telstar. Ook werkt hij soms als stukadoor.
Hij wil „sterker” en „fitter” worden om zich te handhaven op het profniveau en gaat vitaminepillen gebruiken. Hij vindt zichzelf „te breed en te gespierd” voor een voetballer. „Ik had te veel spiermassa en was een beetje log.” Hij wil atletischer worden. Daarvoor moet hij ‘droog trainen’, een sportschoolterm voor het verlagen van het vetpercentage. Dat doet hij naar eigen zeggen door maaltijdsalades te eten en te racefietsen.
Ook begint Van Essen met maaltijd- en herstelshakes van Herbalife, een merk waar Cristiano Ronaldo reclame voor maakt. Dan zal het wel goed zijn, denkt hij. Van Essen bestelt de shakes online, samen met teamgenoten van Telstar, om korting te krijgen.
Hij ontwikkelt zich goed bij Telstar, is populair door zijn no-nonsense mentaliteit. Gaandeweg groeit hij uit tot een van de dragende spelers. In de zomer van 2014 wordt zijn contract met twee jaar verlengd. Op termijn wil hij naar een topclub in de eerste divisie en stiekem hoopt hij op een eredivisieclub.
Maar dan gaat het mis.
Plassen op commando…
Lees het volledige interview terug op NRC.nl