Twee jaar geleden stond mijn wereld stil… met 1 mededeling veranderde mijn zonnige toekomstbeeld in een grauwe, onzekere massa. Ik kreeg te horen dat ik kanker heb. De ziekte die velen treft, maar waarvan ik nooit had gedacht dat ik een volgend slachtoffer zou zijn. Naast deze diagnose kreeg ik nog iets te horen, ik bleek drager van een zeldzaam gen te zijn (het Li-Fraumeni syndroom). Door dit gen maakt mijn lichaam kanker aan. De dragers van dit gen leven niet met de onzekerheid òf de kanker terugkomt, maar de vraag is wanneer. Want dat het terugkomt is zeker. En dat ik niet oud ga worden, is ook zeker.

Van een jonge frisse meid vol dromen, met een eigen bedrijfje in de sieradenbranche, veranderde ik in iemand die inmiddels 11 operaties, 15 chemokuren en 24 hormoonkuren heeft ondergaan. Naast alle lichamelijke beperkingen die dit opgeleverd heeft, mag ik b.v. ook niet blootgesteld worden aan straling (en mag dus maar 1x per jaar onder de scan), mag ik niet in de zon, mag ik niet vliegen etc. Doordat ik werkte als zzp-er (en geen arbeidsongeschiktheidverzekering had), verdwenen ook mijn inkomsten als sneeuw voor de zon. Na de diagnose volgden vele behandelingen en die zijn nog steeds in volle gang. Waar zou ik zijn zonder de artsen van het UMC Utrecht en het Antoni van Leeuwenhoek? Wat een diepe indruk maakt het telkens weer op me, hun tomeloze inzet, hun liefde voor de patiënten zonder dat je zielig gevonden wordt, wat een fantastische mensen werken daar.

Dit heeft me aan het denken gezet. Ik wilde iets terugdoen voor wat ze mij daar geven. Want voor mij is het te laat, maar hoe mooi zou het zijn als ik het onderzoek naar dit zeldzame gen een klein beetje heb kunnen helpen zodat er in de toekomst misschien iemand genezen kan worden? Werken kan ik nu niet, maar wat ik wel kan is armbandjes maken. Een groot gedeelte van de opbrengst van deze armbandjes gaat naar het AVL, in hun strijd tegen dit dodelijke gen en naar de vrienden van het UMC.

Elk armbandje dat verkocht wordt doet ertoe, ze zijn allemaal belangrijk. Want ik heb er met liefde aan gewerkt, het heeft mijn gedachten afgeleid, het steunt het AVL en UMC en het draagt bij aan de kosten van mijn uitvaart zodat mijn nabestaanden daar niet voor hoeven op te draaien. Als u een armbandje koopt: Dank u wel, uit de grond van mijn hart. Mede namens de dragers van dit gen en de artsen die het bestrijden.

Je kunt de armbandjes hier bestellen.