Als geliefden gaan overlijden is dat een moeilijke tijd. Een tijd van definitief afscheid nemen. Voor de één is dan het hospice de goede plaats, maar de ander wil het liefst thuis blijven in eigen omgeving. Hoe mooi is het dan als dat mogelijk wordt gemaakt. De mantelzorgers hebben er alles voor over maar op een gegeven moment kan het toch te veel worden. En dan kunnen wij er zijn om te ondersteunen. Een paar uur per week is vaak al genoeg De mantelzorger kan rustig weggaan of soms bijslapen. Wij zijn bij de zieke en dat is onze belangrijkste taak: aanwezig zijn en aandacht geven. Medische handelingen hoeven we niet te doen. Dat doet de thuiszorg. Maar wel de gewone dingen zoals: eten of drinken geven, helpen bij de toiletgang, visite binnen laten of juist niet, als de zieke het niet wil. Soms hoef je ook helemaal niets te doen. Een haakwerkje of een eigen boek lezen zodat de zieke zich niet “verplicht” voelt om te praten.

Af en toe heb je mooie gesprekken doordat je een band opbouwt als je er wat langer komt.

Maar het is vooral de dankbaarheid van de mantelzorger die even tijd voor zichzelf heeft en de zorg dan weer aan kan dat dit vrijwilligerswerk  voor mij tot het mooiste maakt.