Na een boeiende wedstrijd in Elburg promoveert Hoevelaken JO17-1 naar de Vierde Divisie. Na een 1-1 ruststand en een 2-2 eindstand won Hoevelaken door een vroege treffer in de eerste helft van de verlenging.

Het verhaal over Hoevelaken JO17-1 is voor een groot deel bekend. Ondanks een vierde plaats in de competitie, op ruime afstand van de top drie, mochten Aart Brons en zijn mannen op 1 juni 2019 starten in de nacompetitie. Inzet: een plaats in de Vierde Divisie. Hoevelaken kreeg eerst twee zware uitwedstrijden voor de kiezen, maar in Vleuten werd de hoop van PVCV in duigen geslagen en in Huizen mocht de ploeg met diezelfde naam verder blijven dromen. Hoevelaken bereikte de finale van de nacompetitie en trof daarin een bekende: Nieuwleusen JO17-1. Deze ploeg was één van de drie ploegen, die in de Hoofdklasse ruim boven Hoevelaken eindigde en in de reguliere competitie tweemaal royaal van Hoevelaken won: 6-2 en 5-1. Echter, in finales en knock-out wedstrijden gelden andere wetten, zo ook in Elburg. De vele meegereisde supporters kregen geen beste wedstrijd, maar wel een mooie strijd voorgeschoteld.

Het eerste kwart van de wedstrijd was voor Nieuwleusen. Nadat de Hoevelakense doelman al tot een paar reddingen was gedwongen kwam Nieuwleusen al vroeg in de wedstrijd op voorsprong. Na een eenvoudig ogende aanval en een wat nonchalant ogende Hoevelakense verdediging kon de bal eenvoudig worden binnen geschoten.

Wat Hoevelaken de hele wedstrijd goed deed, was veerkracht tonen. Bij de pakken neerzitten was geen optie en zo kwam Hoevelaken plotseling, en dus wat onverwacht, op gelijke hoogte. Daan Vinke kreeg centraal in de voorhoede  de bal aangespeeld, zag Roan van de Pol vrij lopen aan de zijkant en kreeg op die wijze een assist op zijn naam. Roan van de Pol alleen voor de doelman betekent namelijk bijna altijd een treffer en zo was het ook deze keer: 1-1.

Na de gelijkmaker van Roan van de Pol begint de wedstrijd halverwege de eerste helft weer opnieuw.

Hoevelaken en Nieuwleusen deden in het restant van de eerste helft niets voor elkaar onder. Het optische overwicht was voor Nieuwleusen, maar het op wilskracht spelende Hoevelaken wist vaak het gif uit de aanvallen van de tegenstander te halen.

In de tweede helft, met Evan van Duijn voor Milan Hak, was het vooral de lange bal, die beide ploegen hanteerden. Voor Hoevelaken had dat geen enkele zin, want de lange verdedigers waren met het hoofd vrijwel iedere situatie meester. Nieuwleusen was, met enkele behendige aanvallers, wat dreigender en dat leidde tot een op dat moment niet onverdiende treffer. Opnieuw toonde Hoevelaken daarna veerkracht en wel op een heel bijzondere wijze. Vanaf de aftrap zocht Hoevelaken ineens voetballende oplossingen, ging vlot combineren, wat al na twee minuten na de tegentreffer tot een nieuwe gelijkmaker leidde. Via meerdere schijven kwam de bal bij Jesse Tomassen, die knap afrondde.

Helaas bleef Hoevelaken te weinig combinatievoetbal spelen en omdat ook Nieuwleusen de lange bal zonder succes bleef hanteren stond er na twee maal veertig minuten spelen een gelijke stand op het bord: 2-2. Hoevelaken neemt het strijdplan door voor de verlening, die op papier 25 minuten duurde, maar in praktijk 35. Twee maal twaalf  en een halve minuut werd er aan de wedstrijd toegevoegd, om tot een uiteindelijke winnaar te komen. Al snel in de verlenging kwam de bal via mooi combinatievoetbal voor de voeten van Roan van de Pol, die gedecideerd voor zijn tweede treffer tekende. Al vroeg in de eerste verlenging is het voor Hoevelaken feest, wanneer Roan van de Pol voor zijn tweede – en Hoevelakens derde treffer tekent.

Ineens waren de rollen omgedraaid en stond niet Nieuwleusen, maar Hoevelaken op voorsprong. Voor de mannen uit Nieuwleusen was dat ook even wennen en met de nodige frustraties werden pogingen ondernomen, om alsnog op gelijke hoogte te komen. Hoevelaken kreeg daardoor ruimte, maar ging met die ruimte en aanvallende mogelijkheden te weinig goed om, zodat een vierde treffer uitbleef. Aan de andere kant had Hoevelaken een engeltje op de paal, dat de jonge voetballers behoedde voor een late gelijkmaker. Na twee ruime verlengingen (twee en een halve – en bijna zeven minuten extra) konden na het fluitsignaal van de jonge, maar goede arbiter, de armen juichend de lucht in, Nieuwleusen in verslagenheid achterlatend.