Ik sloot me al snel aan bij de plaatselijke voetbalclub SCHoevelaken. In mijn jeugd voetbalde ik bij Quick en CJVV, toen ze thuis ontdekten dat Quick een ‘heidense’ club was die op zondag voetbalden. Ik was geen hoogvlieger, maar het jeugdbestuur vond dat ik wel talent had om jongere spelers op te vangen en te begeleiden. Samen met Gerrit van Middendorp leidde ik jarenlang het derde ‘jeugd’elftal. Het werd een echte vriendenploeg, waarbij ook na de wedstrijden en trainingen spontane activiteiten werden georganiseerd in cafés in Hooglanderveen en zelfs Hilversum.

Met de meesten heb ik nog steeds goede contacten. Later kwam ik als jeugdvoorzitter in het bestuur terecht. Bijzonder was het als ik op huisbezoek moest omdat er voor het kind des huizes geen contributie was betaald. Ik ging ernaartoe om een regeling te treffen, maar daar ging het nooit om, er was ruzie met de leider of trainer, nu ze hun verhaal kwijt waren werd er snel betaald.  

Ik ben altijd in de communicatiewereld werkzaam geweest bij o.a. Roussel op de Bijenvlucht en daarna met Jan Nijboer een eigen reclamebureau in Leusden. Daarna freelancer voor met name Hoevelakense relaties. Na de fusie tussen Hoevelaken en Nijkerk werd ik gevraagd om de eindredactie en fotografie voor ‘Klaverblad Hoevelaken’ te verzorgen. Door deze fusie besloot de uitgever van De Stad Nijkerk het Hoevelakens Nieuwsblad te integreren in De Stad Nijkerk. “Ik heb weleens gekscherend gezegd, “De Stad Nijkerk waarin ondergesneeuwd het Hoevelakens Nieuwsblad”. Klaverblad Hoevelaken voorzag zeker in een behoefte en diverse Hoevelakers leverden spontaan columns, gedichten en verhalen met foto’s aan. Door het faillissement van de uitgever stierf dit project een onverwachte dood na vijf succesvolle jaren.

De fusie met Nijkerk op 1-1-2000 werd vanuit hogerhand in Den Haag opgelegd, kleinere gemeenten zoals Hoevelaken moesten fuseren. Bij de burgers van Hoevelaken was dit niet een item om zich echt druk over te maken, het was iets voor het ‘Gemeentehuis’, je ontkwam er toch niet aan. Er waren drie fusiekandidaten: Barneveld, Nijkerk en Amersfoort. Amersfoort viel af omdat Hoevelaken bang was opgeslokt te worden als een buitenwijk, maar belangrijker was dat de Provinciegrens Utrecht/Gelderland een fusie onmogelijk maakte. Barneveld viel af omdat het te ver en vooral religieus ’te zwaar’ was. Bleef Nijkerk over en die won op punten. Volgende week het slot.

Theo Zuurman – De Stad Nijkerk
Foto Fabian Boot