Ze zijn inmiddels al 56 jaar getrouwd en vieren dit jaar hun 60-jarig samenzijn. Reden tot feest, zou je zeggen. Maar Roos (75) en Henk (78) Voskuilen uit Nijkerkerveen maken zich de laatste tijd vooral grote zorgen. Aanleiding is het plan van de gemeente Nijkerk om mogelijk een groot AZC te vestigen op slechts een paar honderd meter van hun woning.

Zoektocht naar rust en natuur

“Wij zijn Roos en Henk, respectievelijk 75 en 78 jaren jong. We hebben geen kinderen, wél dieren!” stelt het echtpaar zich met de nodige humor voor. “De rode draad in ons leven is het verzorgen en hebben van dieren. De natuur in zijn algemeenheid heeft onze aandacht. Dat was ook de belangrijkste reden om in Nijkerkerveen te gaan wonen, wij komen uit Amersfoort.” Twintig jaar geleden besloot het tweetal de stap te zetten om te verhuizen naar het buitengebied. Hun keuze viel op het rustige Nijkerkerveen. “Wij wonen hier al jaren met ontzettend veel plezier.” Hun blije blik verandert echter zodra het onderwerp ‘AZC’ valt.

“Tja, het AZC,” reageert Roos wanneer haar wordt gevraagd naar hoe het nieuws hen bereikte. Het wordt even stil. “Wij hoorden via via dat er een AZC zou komen en schrokken daar enorm van. En ook nog met 278 asielzoekers,” vertelt Henk. Roos knikt instemmend. Hoewel het echtpaar het belang van vluchtelingenopvang begrijpt, vinden zij de voorgestelde omvang van het AZC veel te groot voor een klein dorp als Nijkerkerveen. Henk en Roos maken zich dan ook zorgen dat een dergelijke instroom de gemeenschap zal overbelasten. “Nu kunnen de kinderen van dorpsgenoten bijvoorbeeld al niet aan een woning komen, dat zal mede hierdoor alleen maar moeilijker worden.”

Toekomstige zorg op de tocht

Henk en Roos maken zich het meeste zorgen over de veiligheid en de verstoring van de rust in ons dorp. “Met name de veiligheid is niet te garanderen en de rust die wij gewend zijn, zal zeker verdwijnen.” Ze vrezen dat de komst van een dergelijke grote groep vluchtelingen hun vredige leefomgeving zal verstoren. Daarnaast maakt het echtpaar zich zorgen over de financiële impact van een mogelijk AZC op de directe omgeving. “Ook de waarde van onze huizen zal onder druk komen te staan. Naast dat wij hier al 20 jaar met veel plezier wonen, vormt ons huis dankzij de opgebouwde overwaarde ook de garantie dat wij in de toekomst de zorg kunnen betalen die wij nodig gaan hebben.”

De mogelijke komst van een AZC houdt Henk en Roos dan ook flink bezig en vormt het belangrijkste gespreksonderwerp met hun familie, vrienden en kennissen. “Het onderwerp AZC vraagt dagelijks onze aandacht,” vertellen Henk en Roos. Het echtpaar doet hun best om actief bij te dragen aan het vinden van een oplossing en ondersteunen het gemeentebestuur in hun besluitvorming. “Wij proberen écht ons steentje bij te dragen in de zoektocht naar een passend antwoord voor deze situatie.” Zo pleiten ze voor een oplossing die breed gedragen wordt door de gemeenschap, met een eerlijke verdeling van asielzoekers over de verschillende woonkernen van de gemeente.

“Onze toekomst voelt onzeker zolang wij niet weten wat de gemeente zal beslissen,” vervolgt Henk. Mocht de gemeente besluiten om het AZC in hun buurt te vestigen, dan overweegt het oudere echtpaar mogelijk om te verhuizen. “In het ergste geval zullen wij wellicht moeten vertrekken als er een AZC bij ons in de buurt komt.” Geen eenvoudige opgave voor een echtpaar van in de 70, maar de zorgen zijn groot. “En dan hopen we maar dat we een koper vinden die in een dorp wil wonen met een dergelijk groot AZC.”

Sleutel tot succes

Zo ver zien Henk en Roos het liever natuurlijk niet komen. Het echtpaar roept de gemeente Nijkerk dan ook op om een oplossing te vinden, waarbij de belangen van alle betrokken zorgvuldig worden afgewogen en meegenomen. “Zoek als gemeente Nijkerk naar een oplossing die door de gehele gemeente gedragen zal worden. Hierbij is de verdeelsleutel in onze ogen van groot belang,” benadrukken zij. Ze pleiten voor een eerlijke verdeling van de asielzoekers over Nijkerk, Hoevelaken en Nijkerkerveen, zodat de lasten en verantwoordelijkheden proportioneel worden verdeeld en de rust en veiligheid in elke woonkern gewaarborgd blijven. “Kom als gemeente tot een weloverwogen besluit, maar vermijd in ieder geval het kiezen voor één grote locatie. Een groot AZC past niet in een klein dorp.”