Verschillende organisaties hebben grove fouten gemaakt in het traject van Michael P. Hij kreeg in de kliniek waarin hij verbleef ten tijde van het doden van Anne Faber te veel vrijheden en werd niet behandeld voor de zedenmisdrijven die hij eerder in Nijkerk heeft gepleegd. Dit beeld is donderdag naar voren gekomen uit de rapporten van de Onderzoeksraad voor Veiligheid (OVV), de Inspectie Justitie & Veiligheid en de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd.
Veiligheidsrisico’s voor de samenleving zijn hiermee onvoldoende ingeschat, wordt geconcludeerd. P. is eerder veroordeeld voor de verkrachting van twee minderjarige meisjes in 2010 in Nijkerk. Hij kreeg in hoger beroep elf jaar cel, maar geen tbs.
De FPA Utrecht (voorheen Aventurijn), waar hij na zijn celstraf werkte aan zijn terugkeer naar de maatschappij, werd door de gevangenis in Vught onvoldoende ingelicht over P. Maar ook schoot FPA Utrecht zelf tekort door onvoldoende in te schatten wat het risicoprofiel van de man was.
P. kreeg al snel veel vrijheden toegekend en kon onder meer een avondopleiding volgen. Eerder is al gebleken dat de kliniek onvoldoende uitgerust was om patiënten met complexe problematiek te behandelen. Er waren veel problemen in de bezetting. Ook konden drugs worden gebruikt op het terrein.
Tijdens zittingen in de rechtszaak zei P. dat hij een masker opzette voor zijn behandelaren van FPA Utrecht. Zo had hij het stimulerende middel ritalin gesnoven op een dag waarop hij een gesprek had met zijn behandelaar. Deze had niets door.
Familie Faber geschokt door rapporten
Minister voor Rechtsbescherming Sander Dekker laat weten de aanbevelingen over te nemen van de OVV en de inspecties. Hij schrijft “diep geraakt” te zijn en heeft uit voorzorg de toegekende vrijheden van acht “uitgeplaatste” gedetineerden opgeschort omdat ook bij hen een gestructureerde risicotaxatie ontbrak.
Van dertien andere uitgeplaatste gedetineerden zijn vrijheden ingetrokken. De reden is dat zij nog niet in de “laatste fase van hun gevangenisstraf zaten”. In totaal gaat het dus om de beperking van vrijheden van meer dan twintig gedetineerden.