Midden jaren vijftig begon Dorus Blankenstijn, geboren in 1924, in een schuurtje aan de Vrouwenweg naast de Gereformeerde Kerk voor zichzelf met het maken van metalen meubels. Metalen meubels, zult u zeggen. Inderdaad, dat lag wellicht niet erg voor de hand. Maar er kwam een ander tijdperk aan waarin moderne meubels in de mode kwamen, en Dorus besloot om metalen frames te gaan maken voor stoelen en tafels.

Naast het fabriceren van deze meubelframes, sleep hij ze mooi glad en polijstte hij de frames zodat ze een mooi afgewerkt uiterlijk kregen. Hij deed zijn werk erg goed, wat erin resulteerde dat hij van meubelfabrieken meerdere opdrachten kreeg. Zijn broer Marten Blankenstijn, die inmiddels bij Dorus was komen werken, hield zich voornamelijk bezig met het slijpen en polijsten.

Dorus Blankenstijn in zijn kantoor.

Eind jaren vijftig gingen de zaken zo goed dat het schuurtje te klein werd. Dorus besloot een grotere werkplaats te bouwen, Met moderne machines. Ook wilde hij een kantoor erbij. De productie werd verder uitgebreid. Naast het polijsten van de metalen frames, ging hij nu ook zelf metalen meubels maken en verchromen. Dat verchromen was meteen een groot succes. Uit alle hoeken van het land kwamen de opdrachten binnen. Veel meubelfabrieken wilden verchroomde meubels zoals televisietafels, bijzettafels, kapstokken enzovoort. Maar het waren niet alleen opdrachten voor meubels die binnen kwamen. Blankenstijn had ook klanten die bijvoorbeeld verchroomde fietsbellen wilden, of handgrepen, sturen, beugels en allerlei soorten rekken. 

In 1961 liet hij zijn oude woning, die voor zijn werkplaats stond afbreken voor een nieuwe woning. Zijn kameraad uit Nijkerk, Wessel Kroon van de Luxoolseweg, die een bouwbedrijf bezat, gaf hij de opdracht om een mooie bungalow te bouwen. De nieuwe productiehal van Blankenstijn was ook gebouwd door bouwbedrijf Kroon. Het bedrijf draaide goede jaren en had in die tijd een bezetting van vijftien man personeel. Men ging ook meubels stofferen en leverde met eigen vrachtwagens aan de klanten. 

De bouw van het woonhuis aan de Vrouwenweg. Links ziet u Dorus, naar rechts zijn kinderen en vrouw. De man met de handen op de rug, naast de politie agent is aannemer Kroon.

1961. Het huis van Dorus Blankenstijn is klaar. De man rechts op het paard is Dorus.

Overname door Castelijn

Tot 1976 bleef het fabriceren onder de naam Blankenstijn. In dat jaar nam Castelijn het bedrijf over. Castelijn bleef operationeel in Nijkerkerveen tot het jaar 2000, toen verhuisde het bedrijf naar een andere plaats. Dorus Blankenstijn overleed in 1985, hij werd 61 jaar.  

 

Wim Buitenhuis uit Nijkerk werkte vanaf 1957 als boekhouder van Dorus Blankenstijn, tot aan 2000. Hij was niet alleen boekhouder maar ook nog wel eens een manusje van alles. Op zijn zestigste ging hij met de VUT. Zijn broer, Jan Buitenhuis (zijn bijnaam in Nijkerkerveen is Babbel) bestuurde de vrachtwagens van Dorus Blankenstijn acht jaar lang. Hij bracht veelal de verchroomde meubels naar meubelzaken in Noord-Brabant en Zeeland. De vrouw van Jan Babbel, Elly Buitenhuis-Guliker, werkte er in de jaren zestig. Ze heeft zes jaar lang de kantoren schoon gemaakt. Nijkerker Teun van de Kamp was ook een trouwe werknemer van het bedrijf. Zijn 25 jarige loopbaan begon op 1 september 1978 in de fabriek. Na ongeveer een half jaar stapte hij op de vrachtwagen om in 2001 als servicemonteur aan de slag te gaan. Van de Kamp stopte in 2003 met zijn werkzaamheden voor het bedrijf. Het mooie woonhuis en de achterliggende werkplaats met kantoren staan er nog steeds. De werkplaats wordt al jaren verhuurd. 

Dit prachtige verhaal kun je vinden in het boek Verdwenen bedrijven in Nijkerk en Nijkerkerveen deel 2 van auteur Raymond Beekman. Het is te koop bij boekhandel Roodbeen. Je kunt het ook online bestellen. Klik daarvoor hier. Ons foto archief over de geschiedenis van Nijkerkerveen bevat nog veel meer prachtige items. Klik daarvoor hier.