Elke week twee keer domineespost als flessenpost op deze site, op dinsdag en vrijdag: een feuilleton van de twee Veense dominees Judith Visser en Leendert van der Sluijs. Een vervolgverhaal dat met een briefwisseling begon… Vandaag schrijft ds. Judith Visser.
(38a) Jon en Silje liepen de Leidse Schouwburg binnen, in de volle verwachting aan te kunnen schuiven bij het prachtige Hamlet. Het is een geweldige ervaring om in een nieuw, voor jou onbekend, theater, een theaterstuk te bekijken dat je al kent. Jon wreef vol verwachting in zijn handen… en botste tegen Silje op. He, Silje, wat doe jij nu? Jon kijkt op naar Silje en ziet hoe ze zich omdraait en hem met grote verbaasde ogen aankijkt. Jon, fluistert ze, ik weet dat de Nederlanders het onderwijs hoog in het vaandel menen te hebben, maar… om nou met allemaal peuters en kleuters naar Hamlet te gaan… dat vind ik wel wat ver gezocht. Wat zien we over het hoofd?
Jon kijkt langs Silje de foyer van de Schouwburg in en ziet ook met verbazing hoe deze foyer gevuld is met kinderen in de leeftijd variërend van twee tot zes. En naast de kinderen ziet hij evenzovele ouders. De een netjes opgedirkt, de ander uitgeblust. Jonge ouders, oudere ouders, opa’s en oma’s.
En terwijl Jon en Silje nog met verbazing deze grote, kleine, uitgedoste, uitgebluste, jonge en oude mensen staan te bekijken begint de menigte zich langzaamaan te verplaatsen richting de grote zaal van het theater. Jon kijkt Silje grinnikend aan. Zullen we? Eens kijken hoe het met het Nederlandse onderwijs gesteld is? Silje kijkt nog wat vertwijfeld naar de krioelende drukte, maar haar nieuwsgierigheid wint het. Ze lopen samen richting de zaal.
Eenmaal binnen zien ze het theaterpersoneel iedereen een plekje toewijzen en de kleinsten krijgen een zogenaamde stoelverhoger mee, vreemdsoortige rode plastic dozen waarmee de kleintjes wat hoger op hun stoel kunnen zitten zodat ze niet alleen maar het hoofd van hun voorganger zien tijdens de voorstelling. Dat is handig, fluistert Silje tegen Jon, terwijl ze met haar hoofd naar de stoelverhogers knikt.
Jon en Silje krijgen op hun beurt een plekje toegewezen, rij 6, stoel 15 en 17. Mooie plekjes, zegt Silje waarderend. Vooraan, maar niet te ver vooraan. Ze kunnen het toneel goed overzien, maar ook weer niet te goed. Silje kan zich nog goed herinneren hoe ze ooit het beroemde Zwanenmeer zag in het theater vanaf de voorste rij. Dat was een bijzondere ervaring, maar liever niet nog een keer. Ze kon de dansers en danseressen bijna zien nadenken over hun volgende passen en ze hoorde bijna de sissende opmerkingen naar elkaar wanneer het bijna mis dreigde te gaan. Dat wilde ze liever niet nog eens. Fijner was het om je weg te laten zakken in het rode pluche en je over te geven aan het verhaal van de voorstelling en de kunsten van spelers op het toneel. En dat was precies wat Jon en Silje nu deden, nog volledig onwetend welke voorstelling hen te wachten stond.
Naast Jon zat een klein meisje met blonde krulletjes. Ze stootte Jon tegen z’n arm en fluisterde, spannend he, straks komt Peppa. Peppa? Jon kijkt haar vragend aan. Giechelend kruipt het meisje naar de andere kant tegen haar moeder aan die Jon vriendelijk glimlachend aan kijkt.
Peppa, denkt Jon, Peppa wie? Of Peppa wat? Net op het moment dat hij het Silje wil voorleggen schalt een stem door de luidsprekers met een standaard riedeltje over welkom, het uitzetten van telefoons, dat het ok is om foto’s en filmpjes te maken, maar wel zonder flitser, etc. En het eindigt met de woorden, geniet van de voorstelling van Peppa Pig- schoolreisje naar het strand! De lichten in de zaal doven, de spots gaan aan, Jon en Silje hebben nog net tijd om elkaar verbaasd aan te kijken met allebei de gedachte ‘wie is Peppa??’
De rode gordijnen gaan open en op het toneel zien ze een eenvoudig decor van een schooltje. Er komt een dame in zwart pak aangehuppeld met een grote pop in haar handen, een konijn met een gele jurk. Mevrouw Konijn blijkt ze te heten. Ze zal vandaag les geven, omdat juf Gazelle vandaag niet kan. Dan komen een voor een de kinderen binnengehuppeld, allemaal begeleid door jonge vrouwen en mannen in zwarte pakken. Pedro het paardje, Suzy schaap en uiteindelijk is ze daar dan; Peppa! Het varkentje! Met haar broertje George. De jonge mannen en vrouwen bewegen de poppen en spreken en zingen voor hen. Peppa en haar klas blijken vandaag op schoolreisje te gaan, naar het strand nog wel. Jon stoot Silje aan, zouden ze naar Noordwijk gaan? Silje grinnikt en kijkt nieuwsgierig verder. Het is geen Hamlet, dat mag duidelijk zijn, maar het enthousiasme van de spelers op het toneel spat er vanaf en de ooo’s en aaa’s van de kinderen in de zaal maken iedereen blij en enthousiast! Jon en Silje laten zich met plezier vermaken in de mooie Leidse Schouwburg, tot de voorstelling na een uur afgelopen is.