Elke week twee keer domineespost als flessenpost op deze site, op dinsdag en vrijdag: een Corona-briefwisseling van de twee Veense dominees Judith Visser en Leendert van der Sluijs. Hun vragen zouden zomaar ook uw/jouw vragen kunnen zijn. Hun antwoorden misschien eye-openers… Vandaag antwoordt ds. Judith Visser.

Ha Leendert, collega van der Sluijs,

bedankt voor je brief! Lekker even stoom afblazen, je gedachten even loslaten op het papier. Heerlijke bezigheid toch?

En wat een bijzonder advies voor de verkiezingen, dat heb ik nog nooit gehoord, geweldig. Kies voor een partij zonder logica. Ik ga het zeker in gedachten houden voor de komende tweede kamer verkiezingen. Wie weet welke avonturen dat oplevert.

Je besluit je brief met de vraag of het ooit weer zal worden zoals het was (zoals voor corona). Mijn antwoord? Nee, dat wordt het nooit meer. Oef, dat klinkt wel heel pessimistisch he? Maar misschien is het eerder een nuchtere gedachte? Is het niet eigen aan de mensheid dat ze voortdurend ontwikkelt en verandert? Soms pakt dat positief uit en soms negatief. Vaak kunnen we dat pas na een poosje beoordelen. Ook zonder corona-crisis zouden we nu niet meer dezelfden zijn als een jaar geleden. We verlangen misschien wel naar het ‘oude normaal’, maar eigenlijk is dat een wassen neus. Natuurlijk verlangen we terug naar een tijd waarin we niet na hoefden te denken over mondkapjes, de avondklok en anderhalve meter afstand. Van deze lastige beperkingen komen we echt wel weer af. Maar daarmee zal het nog niet hetzelfde zijn als voor de corona tijd. De wereld ziet er anders uit, met weer andere en nieuwe en dringender vraagstukken. De corona-pandemie is, naar mijn idee, toch ook een serieuze wake-up-call voor wat betreft onze manier van leven. Een soort ‘hallo, waar ben jij nou helemaal mee bezig? Have a break, have a bijzonder lekker chocolaatje’, ken je die reclame nog? Hoe zou het zijn als we door deze crisis beter zouden gaan beseffen hoe we Gods Schepping naar de vernieling helpen met onze zucht naar meer en onze achteloos groeiende afvalberg? Maar gaandeweg is mijn angst gegroeid dat de mensheid over het algemeen dit besef niet krijgt of niet wil krijgen. Wat ik bedoel is dat ik het corona-virus op zichzelf ook wel spannend vind, maar ik vind het spannender hoe mensen reageren op deze crisis-toestand en op alle beperkingen die daarmee gepaard gaan. Enerzijds zijn er gelukkig positieve berichten van mensen met een elfstedentocht-mentaliteit (zo mooi verwoord door een agent in den lande). Dat wil zeggen, kiezen op mekaar en doorgaan. Anderzijds zie ik ook een enorme verhuftering ontstaan, waarbij sommige mensen vinden dat alles en iedereen moet wijken omdat zij zo hun behoeftes hebben. Alles bij elkaar maakt dat dat ik de mensen in deze tijd spannender vind dan het corona-virus. Herken je dat ook? 

Ai, nou is het misschien wat negatief geworden allemaal. Zo wil ik niet afsluiten. Er is immers toch ook nog plezier in deze tijd? Ik denk aan de enorme sneeuwval in deze dagen. Wat een plezier buiten! Sleetje rijden, sneeuwballen gooien en sneeuwpoppen bouwen. Daar kan ik van genieten. Het ziet er ook zo prachtig uit buiten. Bij ons ging de kerkdienst niet door, omdat het wel heel lastig was om bij de kerk te komen. Maar als we dan buiten wandelen en plezier maken in de sneeuw, dan genieten we toch van Gods schepping en is dat ook niet een lofzang voor God?

Leendert, hou je haaks in deze barre tijden, en blijf vooral schrijven! Ik kijk uit naar je volgende brief.

Hartelijke collegiale groet,

Judith Visser