Mijn moeder stuurt me een appje: ,,We hebben vandaag onze tweede prik gehad! Volgend weekend komen we weer eens op de koffie.” Mijn moeder is kwetsbaar in haar gezondheid en fysiek nog meer inleveren is een schrikbeeld voor haar. Na een jaar lang op afstand een kopje koffie met elkaar drinken is het volgend weekend dan eindelijk zover; mijn ouders gaan hun horizon verbreden met bezoek aan de supermarkt en hun kleinkinderen. Een jaar lang hebben ze naar de vaccinatie toegeleefd en nu beide prikken zijn gezet voelt dat als een bevrijding.
Deze emotie zie ik ook bij onze patiënten die we in de praktijk vaccineren. De groep mensen van zestig tot vijfenzestig. Ondanks de negatieve berichten rondom het Astrazeneca vaccin kwam bijna tachtig procent de prik halen. De bescherming tegen ernstige ziekte van corona haalde veel mensen over de streep. De kans op een ernstige, maar zeer zeldzame bijwerking wisten veel mensen in perspectief te plaatsen. We waren er blij mee. Het bestellen, inplannen en uitnodigen was, in het kort, een hele organisatie. Maar het zetten van de prikken was een waar feestje. We zagen vrolijke gezichten en menigeen zei; ,,Op naar de vrijheid”.
Een vergelijking met bevrijdingsdag, zo rond deze tijd van 5 mei, is snel gemaakt. Gijzeling nu alleen door een virus, niet door de Duitsers. Altijd rond deze tijd raak ik geëmotioneerd door het verhaal van de Holocaust en het lijden van mensen in de oorlog. Door de vele boeken die ik hierover heb gelezen en die een diepe indruk achterlieten. Door mijn Joodse vriendin, bij wie ik als kind vaak thuis kwam. Haar vader lag toen veel op bed, hij was angstig en depressief door oorlogstrauma. Dat maakte als tiener veel indruk op mij.
Een half jaar geleden bezocht ik met mijn gezin Het Achterhuis in Amsterdam. Hoe Anne Frank twee jaar lang heeft ondergedoken gezeten in de bovenwoning, en dus twee jaar lang niet buiten kwam, was niet te bevatten. De kinderen mochten overdag geen lawaai maken en moesten stil blijven, uit angst om ontdekt te worden. De hoogspanning waaronder het gezin Frank leefde en hun vrijheidsberoving is nauwelijks voor te stellen.
Het bezoek was leerzaam voor ons gezin en zet de huidige situatie in perspectief. Niettemin vind ik de emotie van bevrijding bij veel ouderen en kwetsbaren, zoals mijn eigen ouders, ook nu aangrijpend om te zien. Vrijheid is een groot goed, daar hang ik jaarlijks op 5 mei de vlag voor uit. We moeten dit blijven herdenken, waarderen en vieren!
Anne Marie Visser – De Stad Nijkerk