Af en toe krijg ik via de redactie van de Stad Nijkerk een reactie van een lezer doorgestuurd. Nog ongeacht de inhoud van de reactie vind ik het tof dat iemand de moeite neemt om dit te doen.
En dan is een compliment oprecht net zo welkom als kritiek. Want hoe makkelijk is het om gewoon nooit meer mijn column te lezen. Of de krant helemaal links te laten liggen. We zeggen zo vaak ‘zonder wrijving geen glans’. Maar hoe vaak zoeken we die wrijving op? Wat is de laatste keer dat u feedback kreeg en daar oprecht naar luisterde? Zijn mensen in uw omgeving het wel eens oneens met u, of houdt u niet van mensen die kritiek hebben? Leest u wel eens een boek of een artikel waar u het niet mee eens ben? Volgt u op Facebook alleen de politici waar u achter staat? Leest u alleen de berichtjes op Instagram van de mensen die u leuk vindt?
Waar is de wrijving in uw leven? En als die wrijving er niet is, is er dan wel glans? De Amerikaanse schrijver Mark Twain zegt het nog scherper: ‘De waarheid doet pijn, maar zwijgen is dodelijk’.
Deze week zijn de Europese verkiezingen, ik wil mijn stemrecht serieus nemen en ga elke verkiezing stemmen. Nou ja, niet elke verkiezing, de top2000 sla ik al een paar jaar over. Dus moet ik nadenken welke partij mijn stem krijgt om mij te vertegenwoordigen in Europa. Dat kan vrij eenvoudig: ik pak de politieke partij waar ik bij de landelijke verkiezingen op heb gestemd en stem daar weer op. Dan hoef ik me er niet nog een keer in te verdiepen, niet nog een keer een stemwijzer in te vullen. Niet nog een keer een partijprogramma door te lezen. Want het kost tijd om jezelf goed te informeren. Er moet ook nog Netflix gekeken worden!
En dan vraagt zoonlief: ‘Papa, wil je op de partij stemmen die het meest gaat doen voor het klimaat?’. Hij krijgt direct steun van zijn broertje: ‘Dat is echt belangrijk pap!’. De jongens nemen mijn stemrecht serieuzer dan ik. Als ik mijn stem wat glans wil geven, moet ik me blootstellen aan wrijving. Dan moet ik niet het programma van één partij lezen, maar me verdiepen in de standpunten van alle partijen. Dan ga ik misschien wel dingen lezen waar ik het mee oneens ben. Dan ga ik misschien wel nadenken over mijn eigen standpunten, over mijn eigen keuzes. Misschien ga ik er zelfs over in gesprek met andere mensen. Kan best ongemakkelijk zijn, kost me misschien wel een hele dinsdagavond. Daar heb ik toch geen tijd voor! Ik moet ook nog een column schrijven.
Christian Hogeveen – De Stad Nijkerk