Het is een illuster rijtje. Ole Heil staat erin, eerst woordvoerder van het Ministerie van Volksgezondheid, nu pr-directeur bij een grote tabaksfabrikant. Harry Mens staat erin, die in zijn tv-programma alle ruimte gaf aan de directeur van dezelfde tabaksfabrikant. En ook René Moerland, eerst voorvechter van de vrije nieuwsgaring als hoofdredacteur van het NRC. Nu baas van een Europese nieuwswebsite, volledig betaald door de tabaksindustrie. Een soort digitaal clubblad van de sigarettenboeren.
Allemaal mensen met een voorliefde voor tabak en waarschijnlijk ook voor geld. Beiden net zo verslavend. En ze zijn door Stichting Rookpreventie Jeugd allemaal genomineerd voor de Loden Last. Een onderscheiding die je alleen kunt verdienen als er door jouw inzet meer sigaretten verkocht worden.
Je kunt je ook inzetten om er voor te zorgen dat er minder sigaretten verkocht worden. Zoals de overheid met wetgeving en voorlichting. Al 2500 sportclubs die volledig rookvrij zijn. En steeds meer supermarkten en drogisterijen die stoppen met de verkoop van tabak. Een keuze gemaakt met het hart, niet met de portemonnee.
Als je wilt dat er meer sigaretten verkocht worden, dan doe je het tegenovergestelde. Zo kun je speciaalzaken openen, het liefst naast druk bezochte supermarkten. En als je nou meerdere van die supermarkten hebt, dan kun je echt impact maken op de verkoop van tabak. En voilà, zo voegt zich een rasechte Nijkerker bij het illustere rijtje. Ook meneer van den Tweel is inmiddels onderscheiden met de Loden Last.
Naar eigen zeggen heeft dit niets met de voorliefde voor tabak of geld te maken. Het is uit pure liefde voor de samenleving. Voor veel mensen is het kopen van sigaretten immers ook een sociale bezigheid. En dat is een valide punt. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat roken de kans op vroegtijdig overlijden verhoogd met 91%. Bij eenzaamheid is dat 30%. Je moet er niet aan denken dat je én rookt én eenzaam bent.
Of zou het toch om geld gaan? Zijn tweede argument is namelijk dat er nog veel vraag is naar tabak. Nu schijnt er ook veel vraag te zijn naar plastic rietjes, landmijnen en cocaïne, maar je moet natuurlijk ergens een grens trekken. Misschien dat een sportclub als vv Sparta daarom nog altijd niet rookvrij is. Als grote sponsor en naamgever van de Business Club wil je natuurlijk niet je klanten wegjagen. Wellicht moet ik mild zijn en concluderen dat het verrekte lastig is om van je verslaving af te komen. Of het nu nicotine is, of geld.
Christian Hogeveen – De Stad Nijkerk