Geconfronteerd met het verlies van haar verongelukte zoon Mees en de dood van haar ouders gebruikte Marieke van de Ridder woorden om invulling te kunnen geven aan haar rouw. Zo ontdekte ze dat deze ‘lifeline’ ook helpend is bij het verdriet van anderen. Sinds kort is ze uitvaartspreker.
Iedereen voelde met haar mee toen 4,5 jaar geleden haar zoon Mees bij een noodlottig ongeval om het leven kwam. Om haar gevoelens voor haar zoon te verwoorden schreef ze op een blog over Mees een ontroerende brief aan haar zoon. Een landelijke krant pikte haar woorden op en deze werden door duizenden mensen gelezen. ,,Als gezin hebben wij goed onze weg kunnen vinden in ons verlies. Ik was nooit dit werk gaan doen zonder dat verlies. Ik heb jarenlang bij een mengvoederbedrijf gewerkt en ik vond mijn werk ongelooflijk leuk, maar ik heb altijd tegen mensen om mij heen gezegd: ‘ik ben benieuwd wat ik ga worden’. Een vriendin zei dan: ‘maar je bent toch al wat?’ Toch voelde ik dat ik nog niet op mijn plek zat.”
OP HET GOEDE SPOOR Toen de coronacrisis uitbrak en ze minder werk had, besloot Marieke een uitvaartondernemer in Nijkerk te bellen om te vragen of ze niet iemand nodig hadden om de levensloop van mensen te beschrijven. ,,Zijn antwoord was toen: ‘dat is prima, maar lees je het dan ook voor?’ Ik had nog nooit gehoord van het vak uitvaartspreker. Binnen drie dagen had ik mijn bedrijf op poten gezet en ben ik gaan informeren hoe het vak eruitziet, ben ik trainingen gaan volgen en een opleiding gaan doen. Ik kreeg het gevoel dat ik thuiskwam, dat ik nu op het goede spoor zit.”
Lees de rest van het artikel op Stadnijkerk.nl
Foto: Marjet van Ruitenbeek