Stel dat ik op deze plek mijn column van vier jaar geleden over sportvoeding en dat wat kinderen buit maken bij een gemiddelde Veluwe Wandeltocht recycle, merk je dat dan op als lezer? No worries, deze tekst is nieuw, maar de laatste editie van dit unieke Nijkerkse evenement is al even geleden, dus om het door te hebben moet je waarschijnlijk best diep graven in je geheugen. Ik beloof dat ik geen oude schrijfsels als origineel zal presenteren, maar wil het wel (opnieuw) over hergebruik hebben.
Zelf heb ik zaterdag niet meegewandeld, wel heb ik de medaille gezien die aan deelnemers is uitgereikt. Gewoon nog ouderwets van metaal, anders dan bij de Halve van Nijkerk die dit jaar een fraai houten exemplaar uitreikte aan alle finishers. Tegenwoordig kun je zelfs trofeeën vervaardigen uit aardappelschillen, heb ik ontdekt. Als je erop gaat letten, zie je overal creatieve recycle-oplossingen. Nieuwe toepassingen voor oud papier en gescheiden ingezameld plastic, maar ook voor ander afval waarvan je totaal niet verwacht dat je er iets moois van kunt maken. In tv-programma Klokhuis presenteerde Nienke maandag haar kommetjes, lampen en zelfs een tafel gemaakt van gebruikt (!) wc-papier.
Eerder was in dezelfde rubriek (Topnieuw) ook al Jalila Essaïdi te zien die mode maakt van koeienmest. Aan het einde van het recycleproces schijn je in beide gevallen niets meer te ruiken van de gebruikte grondstof. Een koe produceert gemiddeld 27.000 kilo mest per jaar en voor een kledingstuk van 150 gram is slechts 2 kilo mest nodig. Dat kan dus 13.500 kledingstukken per jaar opleveren als er maar genoeg mest is. Of er van een mestoverschot in Nederland (nog) sprake van is, vraag ik me af sinds ik in het Jeugdjournaal (mijn mediaconsumptie wordt enigszins beïnvloed door onze 9-jarige) van vrijdag zag dat boeren dit weekeinde op diverse locaties in ons land mensenpoep inzamelden tijdens de actie ‘Give a shit’ om er aandacht op te vestigen dat de mens een ontbrekende schakel is in de kringloop, terwijl onze uitwerpselen – mits medicijnvrij – een prima alternatief kunnen zijn voor kunstmest. Kunnen jullie de buit van de Veluwe Wandeltocht nog binnen houden?
Laat ik afsluiten met het onderwerp waar deze column ook mee begint, want misschien schuilt daarin wel een leuk experiment: merken kinderen het als je een deel van hun (lang houdbare) suikerbuit achterhoudt en het volgend jaar als nieuw om hun nek hangt? Strikt genomen is dat natuurlijk geen recycling, maar wel een mooie manier om de sugarrush een beetje te doseren.
Nelleke den Besten – De Stad Nijkerk