Het is raar maar waar: Domme mensen hebben vaak de grootste mond, de stelligste overtuiging, maar altijd een belabberd soort schrijven. Bijvoorbeeld: Er zijn van die mensen, dóm dat ze zijn, ze hebben een heleboel te vertellen, denken ze, maar als je goed luistert, en een beetje oplet, en niet alles voor zoete koek slikt, dan is het zo duidelijk als wat, ze weten maar amper wat ze bedoelen, ik bedoel, wat ze bedoelen, bedoelen ze niet. (Tja, en wie kan nu begrijpen wat hier bedoeld wordt?) Niet gehinderd door al te veel kennis kunnen we gemakkelijk de hoogste wijsheid verkondigen – althans, ‘hoog’ naar ons begrip. Misschien vindt u dit een dom stukje. Als de zinnen niet kloppen, hebt u gelijk. Als de zinnen wel kloppen, hebt u ook gelijk. Wij mensen zijn dommer dan dom. Als we nu eens beginnen proberen dat te onthouden… Wie weet, worden we tóch wat wijzer… Dom hoor, zoveel domheid hier staat! Maar denk nu niet dat ik met het bovenstaande u bedoel. Dat zou pas echt dom zijn. dsvds