Terugkijkend op mijn eerste vier columns realiseerde ik me dat ik in twee van de vier columns kritisch ben geweest op ons gemeentebestuur. Zou ik hier wat voorzichtiger mee moeten zijn? Binnenkort verloopt mijn rijbewijs, kom ik het gemeentehuis nog wel in?
Toen las ik in de krant dat er een man veroordeeld werd tot celstraf vanwege het versturen van 280 bedreigende e-mails naar een ambtenaar. Dat ga ik uiteraard geenszins goedpraten, toch haalde ik er twee positieve punten uit. Ten eerste is 280 mails versturen ook een vorm van doorzettingsvermogen. Goed personeel is schaars, met een beetje bijsturing en begeleiding kan deze man één van de beste verkopers van Nederland worden.
Het tweede positieve punt betreft mijn kritische columns. Ik voel me er al een stuk geruster op. Ik mag er nog wel 278 schrijven voordat ik in de problemen kom. Dat moet genoeg zijn voor de rest van mijn loopbaan als columnist.
Dan toch even voor de zekerheid: ik mag hopen dat u mijn columns met een kleine korrel zout neemt. Een klein beetje fantasie, overdrijving en dichterlijke vrijheid zal de waarheid soms wat geweld aan doen. De column wordt er alleen maar beter door. Dat ik dit nog even duidelijk vermeld komt omdat u, de Nijkerker, nogal goedgelovig bent. Of bijgelovig zo u wilt.
Het zit zo, ik smul van de artikelen in deze krant over de Nijkerkse sagen en legenden. Fantastische verhalen over bijvoorbeeld toverkunst met witte muizen. Over het Laakmannetje, wiens ziel geen rust kon vinden vanwege al het onrecht wat hij aangedaan heeft. En het mooiste verhaal is die van een betoverd stuk turf wat langzaam richting een boerderij kruipt. Als het de boerderij bereikt, dan zal deze afbranden. Hoe bizar! Dit soort verzonnen verhalen zijn toch veel leuker dan alle waarheden over economie en politiek?
In het tweede artikel uit het drieluik werd verteld dat er onderzoek is gedaan naar volksverhalen over heksen en tovenarij in het midden van Nederland. En nergens komen zoveel spookverhalen vandaan als uit Nijkerk(erveen). We zijn dus een nogal goedgelovig, of bijgelovige gemeente.
En ik denk dat we ons daar niet voor moeten schamen, we moeten het omarmen. Deze sages en legendes zijn al honderden jaren oud en we genieten er nog steeds van. Nou heb ik niet de illusie dat er over honderd jaar nog van mijn columns genoten wordt. Maar als u er een paar minuten van geniet en ik nog steeds het gemeentehuis in mag, dan ben ik een gelukkig mens.
Christian Hogeveen – De Stad Nijkerk