Daar zat ik dan, tegenover drie echte babyboomers. Als schijnbaar leeftijdsloze toehoorder knikte ik mee tijdens het interview als het ging over de ‘jeugd van tegenwoordig’ die geen tijd heeft voor vrijwilligerswerk. Het gevoel dat ik ‘ons’ moest verdedigen groeide tijdens het gesprek. En met ons bedoel ik dan mijn generatie: millennials of xennials, afhankelijk van welke bron je raadpleegt.
Zo’n ‘clash’ tussen generaties vind ik fascinerend, helemaal op een onderwerp als vrijwilligerswerk. Want is het eigenlijk wel zo dat jongere generaties het massaal laten afweten als het daarop aankomt? De cijfers wijzen iets anders uit. Onderzoek van het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) wijst uit dat het aandeel vrijwilligers het hoogst is in de groep 35- tot 55-jarigen (45%) en het laagst onder 75-plussers (27%) en 25- tot 35-jarigen (31%). Dat bevestigt mijn gevoel dat ‘we’ heus wel de nodige onbetaalde taken verrichten. We staan langs de lijn van het sportveld om onze kinderen te coachen, we fietsen met de klas mee naar de sporthal voor de gymles of versieren de school in Sinterklaastijd. Ook dat blijkt overigens uit de CBS-cijfers, want 35- tot 45-jarigen zijn vooral vrijwillig actief op scholen (19%) of bij sportverenigingen (16,1%). Wat het onderzoek niet vertelt, maar ik wel om me heen zie, is dat ‘we’ steeds bewuster kiezen wat we wel of niet doen. Millennials zijn dus best bereid iets te doen voor de maatschappij, zolang het in hun evenwichtige planning past. En we geven onze inzet waarschijnlijk ook nog anders vorm dan de generaties voor ons. In sommige gevallen heeft dat mogelijk tot gevolg dat bestaande evenementen of initiatieven verdwijnen. Daar komen dan andere voor terug, want de jongere generaties (her)organiseren zich heus wel. De vraag is hoe belangrijk we het vinden dat oude initiatieven (eventueel in een nieuw jasje) blijven bestaan.
De drie boomers waar ik mijn column mee begon vormen momenteel het bestuur van de stichting die de Veluwe Wandeltocht organiseert. Een professioneel bestuur met een schat aan ervaring. De organisatie van dit evenement staat, maar enkele rollen zijn onbezet. Door mee te gaan doen als penningmeester of vrijwilligerscoördinator red je niet alleen het voortbestaan van het wandelfeest, je kunt ook een brugje bouwen van de ene naar de andere vrijwilligersgeneratie 🙂 en ik durf wel te beloven dat samen die handschoen oppakken ook wijze lessen biedt van oud naar jong en jong naar oud.
Nelleke den Besten – De Stad Nijkerk