Elke week twee keer domineespost als flessenpost op deze site, op dinsdag en vrijdag: een briefwisseling van de twee Veense dominees Judith Visser en Leendert van der Sluijs. Hun vragen zouden zomaar ook uw/jouw vragen kunnen zijn. Hun antwoorden misschien eye-openers… Vandaag antwoordt ds. Judith Visser.
Ha Leendert!
Geweldig zo’n brief met uitroeptekens! Ik vind het ook het mooiste leesteken dat er is, haha. Als ik een stukje heb geschreven, een brief, een mailtje of een appje, ga ik er standaard daarna nog even doorheen om het aantal uitroeptekens te verminderen. In de loop der jaren ben ik, helaas!, tot de ontdekking gekomen dat niet iedereen even dol is op het uitroepteken… Maar ik wel! En jij ook, getuige jouw brief! En hoe kan het ook anders, iemand die het hardste kon rennen van de hele school, crosste op brommers en zelfs op zijn (bijna!) 51e nog vergeleken wordt met een Ferrari met een fietsrem, die moet wel houden van het uitroepteken! Hoewel, moeten? Ik hou van het uitroepteken, maar was niet zo’n hardloper of crosser als jij hoor. Het enige snelle wat ik ooit gedaan heb is hockey, in de verdediging, af en toe een sprintje trekken en zorgen dat de bal weer bij de voorhoede kwam. En daarnaast las ik veel, ‘s ochtends, ‘s middags, ‘s avonds, ‘s nachts, het hing er maar vanaf hoe spannend en boeiend het boek was.
Wat mooi dat jij, als kind, bij de hand genomen werd door Tonke Dragt, prachtige boeken ook. En ja, ‘Kruistocht in Spijkerbroek’ ken ik ook natuurlijk en ik herinner me ook erg onder de indruk geweest te zijn van Beckmans ‘Hasse Simonsdochter’. Er zijn ook wel kinderboeken die, als je ze later nog eens leest, eigenlijk helemaal niet meer zo leuk zijn. Herken je dat ook? Ik kan me herinneren dat mijn zus vroeger de boeken van ‘Snuf, de hond’ werkelijk verslonden had. Maar toen ze deze boeken later, als volwassene, nog eens teruglas kwam ze er niet doorheen zo vreselijk vond ze de verhalen! En ik kan me herinneren dat ik op de middelbare school diep onder de indruk was van ‘Orpheus in de Dessa’ van Augusta de Wit, maar toen ik het een poosje terug wilde lezen, begreep ik echt niet wat ik er zo fantastisch aan vond! Uit puur plichtsbesef heb ik het uitgelezen… Maar los van dit soort ervaringen (want eens vonden we deze boeken mooi!), wat is er toch een hoop moois te lezen! Ik ben dan ook zo blij dat de bibliotheken weer gewoon open zijn. Toch moet ik daarbij ook wel iets geks bekennen. Ik heb boekenkasten vol met boeken, maar eerlijk is eerlijk, ik heb ze toch lang nog niet allemaal gelezen. Herken jij dat ook? En toch haal ik ook weer regelmatig een stapeltje boeken bij de bibliotheek. Soms denk ik weleens dat ik toch beter eerst eens de boeken uit mijn boekenkast zou moeten lezen, maar dat lukt me dan weer niet!
Maar nu moet ik ook nog eens even stilstaan bij jouw laatste vraag. Toon Tellegen, met zijn dierenverhalen! Nog maar eens een uitroepteken! Ik heb zijn bundel ‘Misschien wisten zij alles’ staan. Tja, die titel alleen al zegt eigenlijk genoeg toch? Wat een kunst om met behulp van dieren en hun door ons bedachte belevingswereld grote en kleine vraagstukken uit onze mensenlevens te kunnen beschrijven! Inderdaad ‘misschien wisten zij alles’!
Leendert, ik wens je alvast een allermooiste 51e verjaardag! Met uitroepteken! Met een feestmaal Toon-Tellegen-waardig; met eekhoorn die op z’n ellebogen leunend beukennotensap opslurpt en met mier die zuigend en bijtend een suikerklont verslindt, met het hert dat met mes en vork een groothoefblad eet en de bij die de zoetste honing drinkt. En nog vele andere dieren, gewone en bijzondere, net als mensen! En ze hebben het naar hun zin, zonder eigenlijk te weten wat ze vieren, zijn dat niet de mooiste feestjes?
Alvast van harte gefeliciteerd! Hartelijke groet,
Judith