Elke week twee keer domineespost als flessenpost op deze site, op dinsdag en vrijdag: een briefwisseling van de twee Veense dominees Judith Visser en Leendert van der Sluijs. Hun vragen zouden zomaar ook uw/jouw vragen kunnen zijn. Hun antwoorden misschien eye-openers… Vandaag antwoordt ds. Judith Visser.

Ha Leendert!

Wie schrijft die blijft, wat heb je weer een prachtige brief geschreven, dank je wel! En wat geweldig leuk om te ontdekken dat we niet de enigen zijn die zo dol zijn op het schrijven van brieven. Die Simon Garfield heeft het maar weer mooi weten te omschrijven. En zou hij al in 2013 van onze briefwisseling geweten hebben? Wie weet? Sommige mensen zijn nou eenmaal in staat om met hun schrijverijen tijd en ruimte te ontstijgen. Ik moet dan ook ineens denken aan Nostradamus, of eigenlijk Michel de Nostredame, de Franse apotheker uit de 16e eeuw. Hij schreef zijn Les Prophéties in 1555 en je kunt er van zeggen (schrijven!) en vinden wat je wilt, maar ‘t is best bijzonder hoe hij in zijn schrijverijen tijd en ruimte wist te ontstijgen en al kon schrijven, ook al was het nogal cryptisch over de grote brand in Londen (1666), de Franse Revolutie (1789), de orkaan Katrina (2005), en ja hij schijnt zelfs het corona virus voorspeld te hebben! Maar, genoeg daarover, hoe interessant ook, laten we ons niet verliezen in de oude woorden van deze Franse apotheker.

Interessanter is een prediker, een ziener, uit onze tijd, uit onze buurt, die ook in zijn schrijven in staat is de tijd te ontstijgen! ‘Weet je nog dat er een tijd was dat we vlees aten? Dat was onvoorstelbaar lang geleden he?’ Zo schreef je. Gaat het er echt van komen, Leendert? Dat zelfs de doorgewinterde carnivoren onder ons er voor kiezen (of zouden ze slechts kunnen zwichten?) om geen vlees meer te eten? 

Het moet mogelijk zijn, toch? Afgelopen week heb ik het grote Naturalis bezocht (ja ja, alweer in Leiden, ik mag er graag nog eens komen) en mocht ik weer ontdekken hoe ontzagwekkend wonderlijk de schepping in elkaar steekt. Hoe mens en dier, en hoe de aarde steeds weer in staat is om in een kringloop van leven telkens weer aanpassingen te maken aan nieuwe omstandigheden en te (over)leven! En ik heb een poosje stil gestaan bij een rake opmerking bij een opgezette dodo, je weet wel die uitgestorven vogel. Het uitsterven van soorten hoort namelijk bij de kringloop van het leven… In mijn beleving was het uitsterven van soorten een van de grote zonden van de mens, maar het hoort er gewoon bij? De dodo had evengoed wel uit kunnen sterven, ook zonder toedoen van de mens… maar wij mensen hebben er wel een handje van om ervoor te zorgen dat soorten sneller uitsterven dan noodzakelijk… Maar weet je, als wij in staat zijn om zoveel invloed uit te oefenen op de kringloop van het leven, dan moet dat ook op een positieve manier kunnen, toch? Dus ik ben blij met jouw visioen Leendert, er is een tijd van vlees eten en er is een tijd van geen vlees meer eten!

En zo blijven wij schrijven, wat een mooie bezigheid. En niet alleen om als mensen naar elkaar te schrijven, je kunt ook brieven aan God schrijven, heb je dat al eens geprobeerd? Het is wel wat lastig om ze daadwerkelijk te posten, maar in wezen is dat ook niet nodig. Je kunt natuurlijk praten met God, in gebed, maar schrijven aan God is zo bijzonder. Het laat je weer op een andere manier nadenken over wat er leeft in je hart en hoe je dat onder woorden kunt brengen, hoe je dat met God zou willen delen. Woorden die je denkt en die je uitspreekt kunnen er soms zo wonderlijk anders uitzien zodra ze zwart-wit op papier staan, het is net of ze persoonlijker worden. Misschien maakt dat een brief ook wel zo uniek. Zou Simon Garfield dat soms bedoeld hebben in zijn boek ‘Ode aan de brief’?

Het maakt me weer nieuwsgierig naar jouw volgende brief Leendert. Doe je de hartelijke groeten aan iedereen?

Judith