Elke week twee keer domineespost als flessenpost op deze site, op dinsdag en vrijdag: een briefwisseling van de twee Veense dominees Judith Visser en Leendert van der Sluijs. Hun vragen zouden zomaar ook uw/jouw vragen kunnen zijn. Hun antwoorden misschien eye-openers… Vandaag antwoordt ds. Judith Visser.
Ha Leendert, vakantieganger!
Bedankt voor je flessenpost uit de Stille Oceaan. Ik hoop dat de vakantiewateren je goedgezind zijn geweest en dat je inmiddels weer naar huis gedobberd bent.
Hoe fijn is het als je soms van die prachtige momenten in de natuur kunt hebben waarbij de klimaatcrisis echt even totaal afwezig lijkt te zijn… maar zomaar mijn angst laten varen? Kweeniehoor, dat vind ik een beetje lastig. Maar jouw laatste tip neem ik graag ter harte. Onder het mom van ‘schoenmaker blijf bij je leest’ ga ik mij niet meer druk maken om de grote stappen en grote beslissingen die genomen moeten worden, maar ga ik terug naar Genesis 1. Ik ga het nieuwe verhaal vertellen, niet de mens staat centraal, maar de schepping. Wat hebben we toch een heerlijk vak, we mogen verhalen vertellen! VERHALEN dan he, geen verhaaltjes. Verhalen die mensen raken, bemoedigen, inspireren en soms dus terugfluiten. Wat denk jij, in hoeverre zouden we ons er in de kerk bewust van zijn dat niet wij centraal staan, maar de schepping?
Het doet me denken aan mijn bezoekje deze zomer aan het Rijks Museum voor Oudheden in Leiden. Naast dat het ontzettend leuk was weer even door mijn oude studentenstad te slenteren en mijn oudste dochter tot vervelens toe te overladen met verhalen van toen ik nog studeerde hebben we ons ook heel goed vermaakt in het RMO. Mijn dochter ging voor de oude Grieken en Romeinen met hun prachtige, stoere en ontroerende godenverhalen, ik vond de nieuwe tentoonstelling Doggerland erg interessant. Dit gaat over een tijd die heel heel heel lang geleden plaatsvond, in de prehistorie, de voorgeschiedenis. Gek eigenlijk, alsof het slechts een opmaat is, een soort voorwoord op de zogenaamde echte geschiedenis? Pfoeh, het wordt toch wel echt hoog tijd dat wij mensen van onze tijd ontdekken dat niet alles om ons draait. Maar goed, in die tijd lag het gebied van de Noordzee, zeg maar zo tussen Engeland, Nederland en Scandinavië, droog! Dat is toch lastig voor te stellen, maar het schijnt echt waar te zijn. De hele Noordzee lag droog, het was vruchtbaar gebied zelfs met kuddes mammoeten, wolharige neushoorns, reuzenherten, Neanderthalers en de eerste moderne mensen (jahoor, daar zijn ze/we weer!). Het is in een periode van ijstijden geweest en aan het einde van deze periode steeg de zeespiegel zo fors dat dit hele gebied onder water is gelopen… Over veranderend klimaat gesproken! Gek genoeg stelt het me wel iets gerust, het hoort erbij, klimaatverandering, een stijgende zeespiegel, veranderende natuur. Het is niet nodig alle veranderingen krampachtig tegen te houden (alsof we dat ook zouden kunnen), niettemin moeten we onze impact op de schepping wel eens serieus onder de loep nemen! Heb je weleens van Earth Overshoot Day gehoord? Dit jaar viel deze dag op 29 juli. Het was de dag waarop we alle natuurlijke grondstoffen die de aarde in een jaar kan produceren hebben opgebruikt. Bizar he, in acht van de twaalf maanden is het op. En elk jaar schijnen we daar minder lang over te doen… Daar mogen we best eens wat aan doen! Maar terug naar Doggerland… want hoe bijzonder is het, dat ze nu in onze tijd nog altijd sporen terug kunnen vinden van dit Doggerland. Sporen van werktuigen die door de mensen gebruikt werden en sporen van de dieren die in die tijd leefden. Je krijgt er een aardig beeld van, van hoe het er heeft uitgezien, hoe er geleefd werd en hoe er overleefd werd.
Leendert, voor alles is een tijd, zoals de ons welbekende Prediker schrijft. Er is een tijd van vakantie en een tijd van werken. De eerste is voor nu weer even voorbij en de tweede breekt weer aan. Ik hoop dat je een fijne vakantie hebt beleefd, zo dobberend op de Stille Oceaan en ik wens je een zegenrijke tijd van werken toe.
Hartelijke en collegiale groet,
Judith