Elke week twee keer domineespost als flessenpost op deze site, op dinsdag en vrijdag: een briefwisseling van de twee Veense dominees Judith Visser en Leendert van der Sluijs. Hun vragen zouden zomaar ook uw/jouw vragen kunnen zijn. Hun antwoorden misschien eye-openers… Vandaag antwoordt ds. Judith Visser.
Ha Leendert,
Bravo! Je hebt mijn leeftijd geraden! Je waarschuwde me voor wat hoofdpijn bij het lezen van jouw berekeningen, maar daar heb ik helemaal geen last van gehad. Jij rekent net als Pipi Langkous, twee maal drie is vier, en ik ben het hartgrondig met je, met jullie!, eens.
Leuk he, dat spelen met dagen en spelen met tijd. En wist je dat er echt ontzettend veel uitdrukkingen zijn met tijd? Er is een tijd van komen en een tijd van gaan. Tijd heeft vleugels en geen teugels. De tijd zal het leren. Tijd brengt raad. Bij tijd en wijle. De tijd uitkopen. Tijd slijt. Hij is bij de tijd. Neemt uw tijd te baat te vroeg is beter dan te laat. Tijdgenoeg komt te laat. Komen die tijden komen die plagen. Met passen en meten wordt de meeste tijd versleten. Zoals het klokje thuis tikt tikt het nergens. Met tijd en stond gaat men de wereld rond. Oordeel niet voor de tijd. De tijd is snel gebruikt hem wel. En ga zo maar door! De lijst is eindeloos.
Maar weet je ik eigenlijk nog het meest bijzonder vind? Dat de tijd kan vliegen en de tijd kan voorbij kruipen. Soms heb je het gevoel dat de tijd veel te snel gaat en dat je tijd tekort komt en soms lijkt de tijd zo traag te gaan dat je er helemaal naar van wordt. Net als ik nu, op het moment dat ik deze brief schrijf. Ik ga, met mijn gezin, op pad. Er moet gepakt worden, want we gaan ook elders overnachten. Ik pak de spullen in van de kinderen, ten minste datgene wat zij dreigen te vergeten. En met dat ik inpak trekt mijn jongste dochter de verkleedkist leeg en loopt ze rond in een combinatie van Tinkerbell en Foeksia de Miniheks met een mondharmonica in haar mond. Ik pak mijn eigen spullen in natuurlijk, en gelukkig pakt manlief zijn eigen tas in. En oja, de hond gaat ook mee, de lieve schat, die heeft ook een tas, met z’n kleedje, wat voer, een bal, z’n riem en niet te vergeten de poep-opruim-zakjes. En ik wil deze brief schrijven… Echt waar, Leendert, de tijd vliegt op dit moment! Met het zweet op mijn rug probeer ik te bedenken wat we allemaal zouden kunnen vergeten. Gek eigenlijk, ik kan beter bedenken wat we nodig zouden kunnen hebben. En tegelijkertijd vormt zich deze brief in mijn hoofd en op papier (nou ja, digitaal papier dan) En het grappige is, als we straks bepakt en bezakt in de auto zitten, dan begint de tijd te kruipen, helemaal als we onverhoopt in een file belanden. Hoe is het toch mogelijk? De tijd is echt een heel veelzijdig gegeven… of juist niet?
Want… ondertussen… tikt de tijd gestaag verder, altijd in hetzelfde tempo. Wij zijn degene die ons druk maken om die tijd, om het tempo, om de invulling. De tijd zelf maakt zich nergens druk om, die gaat gewoon door, altijd in hetzelfde tempo.
Daar kan ik me toch wel over verbazen. Het heeft wel een leuk effect om daar aan te denken op het juiste moment. Wanneer je razend druk bent en de tijd vliegt voorbij is het goed je te realiseren dat het niet de tijd is die voorbij vliegt, maar dat jij het zelf bent, die probeert te vliegen. En dat geeft ineens een beetje rust. Of is het mijn lach die daarbij opkomt die rust geeft? Ik weet het niet. En als je nou het gevoel hebt dat de tijd heel traag gaat, denk er dan eens aan dat het niet de tijd is die heel traag gaat, maar dat je zelf even heel traag mag (!) leven. Misschien kun je dan ineens op zo’n moment genieten van de traagheid van het moment. Nee! Niet van het moment, maar van jouzelf. Ik hoop dat je het wat kunt volgen.
Leendert, het is tijd om af te ronden! De tassen zijn zowaar gepakt, de dakkoffer staat op de auto (hond Max heeft immers de kofferbak in gebruik), mijn brief is klaar, het is tijd om te vertrekken. Schrijf je de volgende keer nog iets meer over Toon Tellegen?
Een hartelijke, nu nog wat gehaaste, maar straks een heerlijk trage, groet!
Judith