Volgens mijn oma is regen niet zo erg. Immers, de meeste regen valt langs je heen. En ze zegt ook altijd: de regen komt niet verder dan je huid. Inmiddels regent het voor mijn gevoel al een maand of zeven non stop. En zo kruipt die regen dan toch wel degelijk onder mijn huid. Vanaf september vorig jaar is het al herfst en ik ben het he-le-maal zat. Als ik niet meer zie waar de grijze wolken in de lucht ophouden en de grijze wolken in mijn hoofd beginnen, dan ga ik op zoek naar iets positiefs, iets om van te genieten. Een paar columns geleden schreef ik dat ik zo genoot van de artikelen over de oude volksverhalen. Waar ik ook enorm van geniet zijn de verhalen die nog niet verteld zijn. Omdat ze nog niet ontdekt zijn. Of omdat ze er zouden kunnen zijn, maar er niet zijn. Klinkt vaag, ik leg het uit.

In de krant stond dat er in Hoevelaken op maandag een nieuwe wijkagent begon. Er stond ook dat er op zondag nogal wat fietsen waren gestolen van station Hoevelaken. Daar zit een verhaal, of daar zou met een beetje fantasie een verhaal kunnen zitten. Is het toeval dat 1 dag voor zijn eerste werkdag het halve station leeggeroofd wordt? Zat de vertrekkende agent in het complot? Had de vertrekkende agent op vrijdag zijn afscheidsborrel en begon de nieuwe pas op maandag? De dief maakte handig gebruik van 2 dagen geen politiemacht. Heerlijk toch, ik kan hier uren over fantaseren.

De escaperoom in de Oude Kerk, georganiseerd door de Lions Club, dat moet onder de bijbellezers onder ons een glimlach opleveren. Was de leeuwenkuil waar Daniël een nacht in doorbracht eigenlijk niet de eerste escaperoom in de geschiedenis? En sowieso, de kerk als escaperoom. Er zijn mensen die zich jarenlang proberen vrij te maken van de kerk, die willen ontsnappen aan het juk van ouders en traditie. En er is een groep mensen die elke zondag naar de kerk gaat om juist te ontsnappen aan de leegte van alledag. De kerk was dus altijd al een escaperoom.

En het nieuws dat onze burgervader er na 18 jaar mee stopt, in combinatie met het artikel dat hij de eerstgeboren baby van 2024 bezocht. Dat doet hij dus al 18 jaar! De eerste baby die hij bezocht is inmiddels volwassen. Dat zou een leuke reünie zijn, met 18 kinderen, waarvan er eentje aan de champagne mag. Ik zou die foto’s wel willen zien!

Net als de regen gaan de meeste verhalen langs je heen. En dat is zonde! Waar ik de regen zoveel mogelijk wil ontwijken, zoek ik de verhalen die nog niet bestaan juist op. Heerlijk!

Christian Hogeveen – De Stad Nijkerk