Elke week twee keer domineespost als flessenpost op deze site, op dinsdag en vrijdag: een Corona-briefwisseling van de twee Veense dominees Judith Visser en Leendert van der Sluijs. Hun vragen zouden zomaar ook uw/jouw vragen kunnen zijn. Hun antwoorden misschien eye-openers… Vandaag antwoordt ds. Judith Visser.

Ha Leendert!

Met het begin van jouw brief (la Judith) bracht je mij gelijk jouw mooie boek in herinnering, La Judith van Siegfried van Praag. Een prachtig verhaal over de 18-jarige Judith, dochter van een Joodse kermisartiest, die hoe dan ook het theater in wil. Ze begint als circusartiest, wordt koorddanseres en vindt uiteindelijk haar weg naar het toneel. Een bijzonder mooi verhaal dat je mij aanraadde bij mijn bevestiging in Nijkerkerveen. Op sommige momenten een bijna jaloers-makend verhaal, ze jaagt haar bijzondere droom na en slaagt erin deze te verwezenlijken. Zo knap hoe sommige mensen dat voor elkaar krijgen. Maar onlangs werd ik er nog op gewezen dat je dan niet jaloers moet zijn op zulke mensen. Ze laten alleen zien dat het echt mogelijk is! We kunnen beter van hen leren dan alleen maar jaloers op hen te zijn. Nou dat lijkt me een helder.

Zo leuk om te lezen hoe mijn leraar Frans erin slaagt jou helemaal naar Franse herinneringen te brengen. Eerlijke herinneringen zelfs! Maar schaam je niet, wees trots op je vierde bocht van de Alpe d’Huez. Ik heb ooit, samen met een vriendin, een fietsvakantie in Schotland ondernomen… ik herken je ervaring hoor. In de hozende regen beklommen we op de fiets, met alle bagage erop, een berg om eind van de ochtend te ontdekken dat we de berg wel bedwongen hadden, maar dat we in afstand nauwelijks opgeschoten waren. We kwamen een halve kilometer verder dan waar we begonnen waren de berg weer af. Gelukkig konden we er ook om lachen, maar het was toch ook wel een kwelling.

Leendert, ik vind het fantastisch hoe jij zo even een reeks schrijvers en boeken noemt die ik eens zou moeten lezen. Maar wil je er alsjeblieft niet te veel tegelijk geven? Ik lees graag, maar zo kan ik het niet bijbenen hoor. Daar word ik dan weer een beetje nerveus van. Dus een beetje gedoseerd graag.

En dan moet ik je toch ook nog even iets bekennen hoor. ‘God in Frankrijk. Zes hedendaagse Franse filosofen over God.’ Ik heb je weleens verklapt toch, hoe ik ooit voor mijn vakken filosofie geslaagd ben? Helaas, geen Foucault en ook geen Girard. Voor mijn bron (ja het is er echt maar een, teleurstellend he?) moeten we het warme Frankrijk verruilen voor het koude noorden. De Noorse kinderboekenschrijver Jostein Gaarder met zijn ‘Sofies verden’ (in het Nederlands ‘De wereld van Sofie’) is mijn redding geweest in de filosofische doolhoven tijdens mijn theologische studie. Dus mijn ‘wijsheid’ is me ook niet zomaar aan komen waaien, maar je moet het ook niet groter maken dan het is hoor! Ik begreep indertijd echt geen bal van filosofie, maar ‘de wereld van Sofie’ was een spannend verhaal en ik kreeg er automatisch de beginselen van de westerse filosofie mee, dus dat was een mooie win win situatie. Ken je dit boek van Jostein Gaarder? Weet je wat zo aardig is? In zijn boek draait het allemaal om het schrijven van brieven! Echt waar! Als je het nog niet gelezen hebt, zou ik je willen aanraden dat echt eens te doen. Sofie ontvangt iedere keer op mysterieuze wijze een brief, met allerlei aanwijzingen, waarmee ze steeds meer ontdekt van de westerse filosofie. Misschien een leuk idee voor als wij geen stof tot schrijven meer kunnen vinden (als dat al eens zou kunnen gebeuren).

Wist je trouwens dat er van Don Quichot ook een ballet gemaakt is? Ik heb het nog nooit gezien, maar toch…

Leendert, ik kijk weer uit naar je volgende brief, Ha det! (dat is Noors voor tot ziens). Oja en gewoon omdat het zo leuk is, hartluchten is in het Noors: å rense samvittigheten, ze hebben er dus ook wat meer tijd voor nodig!

Collegiale groet, Judith