Soms heb je van die weekenden waarin een stad of dorp voelt als een bruisend hart dat in één keer sneller klopt. Afgelopen weekend was Nijkerk zo’n hartslag. Alles kwam samen: water, muziek, vuurrood brandweervertoon en zelfs de geur van foodtrucks op een landgoed.

Het begon vrijdagavond in de havenkom. De verlichte sleepboten lagen er prachtig bij, alsof ze speciaal waren uitgedost voor een defilé. Het Zeemanskoor Nijkerks Welvaren zorgde voor de zeemanssfeer, en het publiek genoot zichtbaar. Zaterdagochtend trapten burgemeester Tinet de Jonge en marktman pur sang Gerben Viester – al 18 jaar hét gezicht van de markt – dat prachtige evenement officieel af. Ik betrapte mezelf erop dat ik minstens zo vaak naar die steeds aanwezige glimlach van de burgemeester keek als naar het varend erfgoed wat toch maar weer in onze havenkom lag te pronken. Er zijn van die momenten waarop je voelt dat een stad trots is op zichzelf. Complimenten voor Evert en Belinda van der Horst en de vele vrijwilligers: zonder hen geen Sleepbootdagen.

En alsof dat nog niet genoeg was, stond op steenworp afstand de kazerne wagenwijd open. Brandweer Nijkerk hield haar open dag en dat ging niet onopgemerkt voorbij. Radio 538-dj én Nijkerker Tim Klijn gaf samen met de burgemeester het startsein. De trots van de organisatie werkte aanstekelijk – je voelde het bijna vonken.

Op hetzelfde moment klonk in diezelfde havenkom en op het plein het vertrouwde geluid van het Shantyfestival. Een traditie die inmiddels in het DNA van Nijkerk zit. Waar je ook liep, overal muziek, overal mensen. En dan was er nog het Kokkeveldfestival op landgoed Groot Hennekeler: wandelen, fietsen, eten, muziek. Ik moest keuzes maken en miste dit keer de festiviteiten daar, maar hoorde alleen maar enthousiaste verhalen. Soms moet je als verslaggever ook een mens blijven en toegeven: ik kan niet overal tegelijk zijn.

En dan, tussen al die feestelijkheden door, een verhaal dat een ander soort kippenvel gaf. Uitvaartverzorger Wim van de Veen uit Hoevelaken, drijfnat aangekomen in zijn woonplaats na zijn fietstocht van ruim 500 kilometer langs het IJsselmeer. Voor zijn vrouw Tirza, voor al die anderen die worstelen met long covid. Zijn doel: 10.000 euro. Zijn resultaat: bijna 12.000. Een man, een fiets, een missie. Het zette alles even in perspectief.

Maar de agenda stopt niet. Op 1 november wordt De Fontein het decor van het Maestro Concert van het NSFC. Vijf bekende Nijkerkers, van ondernemer tot dominee en ja, ook de burgemeester, wagen zich aan de dirigeerstok. Voor mij extra bijzonder: in 2018 won ik zelf de editie van muziekvereniging Concordia, zonder ook maar één noot te kunnen lezen. Dat schept een band – dus kandidaten, mijn tips zijn gratis.

Al was het overal enorm druk, ik heb dit weekend intens genoten van het leven. Terwijl ik dit schrijf, denk ik ook aan mijn ouders. Op psychisch vlak gaat het al heel lang niet goed met hen. Ik blijf hopen dat zij nog eens net zo mogen genieten van het leven als ik nu doe. Misschien is dat de kern van dit soort evenementen: ze geven niet alleen reuring en vertier, maar laten ons ook beseffen hoe waardevol het is om even in het moment te leven.

Nijkerk ademde dit weekend energie. Van water tot vuur, van shanty’s tot stille tranen bij een fietser die iets groters bewoog. Het is precies waarom ik zo van dit vak houd: je mag er getuige van zijn.