Dit weekend vloog ik terug naar Nederland vanuit Spanje. Toen het vliegtuig naar de startbaan taxiede kwamen we langs een loods met brandweervoertuigen. Niet de doorsnee brandweerauto’s zoals we ze in Nijkerk in de kazerne zien staan. Maar van die echt gave wagens, zogeheten crashtenders.

Een beetje crashtender kost al gauw 1,5 miljoen. In die loods in Alicante stonden er acht, dat is 12 miljoen euro aan materieel. Ik heb het even opgezocht, in de geschiedenis van de luchtvaart is het vier keer voorgekomen dat er in Europa een vliegtuig in brand vloog. Drie keer stortte het vliegtuig neer op ruime afstand van een luchthaven. Slechts één keer vond het ongeluk op de luchthaven zelf plaats.

Sinds dat ongeluk in Madrid, in 2008 hebben we al zestien jaar geen crashtender nodig gehad. En toch heeft elke luchthaven ze. Schiphol kocht 4 jaar geleden nog 11 nieuwe crashtenders en was 20 miljoen euro armer.

Dat geld hadden we veel beter kunnen investeren in een betere afhandeling van de bagagestromen. Of snellere doorstroom bij de security. Betere lonen voor het personeel, of het uitbreiden van de parkeergelegenheid. Daar hadden we allemaal baat bij gehad en niemand had die brandweerauto’s gemist.

En als er dan toch een vliegtuig in brand vliegt en de brandweerwagens zijn er niet, of zijn verouderd. Wat zou dan de conclusie zijn van de directie van Schiphol? Dat de piloten beter op hadden moeten letten? Of dat het niet de eerste keer is dat Boeing technische problemen heeft? Dat we een Boeing Crisis hebben en we er alles aan gaan doen om ervoor te zorgen dat Boeing zijn zaakjes op orde gaat hebben. Misschien zelfs een noodwet om Boeing te dwingen hun veiligheidssystemen te moderniseren?

Of zou de directie zo eerlijk zijn om toe te geven dat ze ten onrechte bezuinigd hebben op de crashtenders. Dat een luchthaven van de omvang van Schiphol gewoon 11 goed werkende brandweerwagens nodig heeft.

Al meer dan tien jaar roept het COA om beter beleid van onze overheid. Om structurele opvanglocaties in plaats van steeds maar weer tijdelijke locaties aan te wijzen. Zodat ze daar hun organisatie op in kunnen richten. En omdat het simpelweg goedkoper is langdurig vaste locaties te gebruiken. Omdat het humaner is om mensen niet steeds te moeten verhuizen.

Net op haar post durft ‘onze’ minister daar niet eerlijk over te zijn. Want we hebben helemaal geen asielcrisis, we hebben een beleidscrisis.

Christian Hogeveen – De Stad Nijkerk