De meest vriendelijke docent van Nijkerk groet mij hartelijk als ik het schoolplein op loop. Als Ocko een docent was geworden dan zag hij er zo uit. Altijd vrolijk, kent bijna alle leerlingen bij naam en begroet ze altijd even hartelijk. Hij heeft een besmettelijk soort kalmte, straalt rust uit. Je wenst elk schoolplein zo’n gastheer toe. Je wenst eigenlijk iedere plek zo’n gastheer toe. Hij maakt de wereld een beetje mooier.
Waar de vriendelijkste docent van Nijkerk uitblinkt in het hebben van geen haast, blinken veel mensen uit in het hebben van veel te veel haast. En haast maakt nooit iets mooier, haast bouwt niet op, haast breekt alleen maar af. Een mens met haast geniet nergens van, ziet nergens schoonheid in. Met haast win je geen tijd, je verliest juist tijd. Als je haast hebt, dan leef je niet.
Afgelopen week kwam een onderzoeksbureau in opdracht van de gemeente met een voorstel om de binnenring veiliger te maken. Zoals altijd is de oplossing veel simpeler en goedkoper.
Ik heb het voor u nagerekend, als u vanaf de rotonde bij het stadspark de hele binnenring afrijdt. Dus via de Callenbachstraat, Torenstraat en de Vrijheidslaan naar de rotonde bij de Vetkamp. Dan bent u met de toegestane 30 kilometer per uur, 2 minuten en 12 seconden onderweg. Besluit u deze 1100 meter met 40 kilometer per uur af te leggen, dan bent u 1 minuut en 39 seconden onderweg.
33 seconden tijd gewonnen, ondertussen verdubbelt uw remweg en verdriedubbelt de schrik en irritatie bij fietsers en schoolgaande kinderen. 33 seconden tijdwinst op een dag die 86.400 seconden lang is. Duidelijker dan dit kan ik de zinloosheid van de haast niet uitleggen.
En ik ben net zo schuldig. Ik zou willen dat ik nooit haast heb, dat ik overal de schoonheid in zie. Dat ik me niet stoor aan de file, maar geniet van de zonsopgang. Dat ik voorrang zie als iets waardevols dat ik te geven heb, niet als een recht dat ik opeis om in mijn eigen tempo door te kunnen gaan. Dat ik de tijd neem om de mensen om mij heen hartelijk te begroeten.
Het hebben van haast is het opleggen van jouw tempo aan je omgeving. Gastvrijheid en ontmoeting ontstaan juist als je jouw tempo kunt aanpassen. Ontspan, vertraag en wees een gastheer van jouw eigen omgeving. Pas wanneer je ont-haast ontstaat er ruimte om te ont-moeten. En vind je dit allemaal te moeilijk. Houd je dan binnen de bebouwde kom gewoon aan de snelheid, dat moet haast te doen zijn toch? Kunnen we de adviesbureaus gewoon de groeten doen.
Christian Hogeveen – De Stad Nijkerk