Zuster Marlies (91 jaar) is de enige nog overgebleven religieuze zuster in Nijkerk die in het Zusterhuis bij woonzorgcentrum Sint Jozef heeft gewoond. Ze verbleef er van 1982 tot 2008. Alhoewel ze niet in Sint Jozef werkzaam was, verleende ze in haar vrije tijd regelmatig hand- en spandiensten voor de bewoners en bereidde ze diensten voor in de huiskapel. Daarnaast onderhield ze de tuin van het Zusterhuis. Onlangs mocht ze het nieuwe buurthuis De Refter, dat gevestigd is in het Zusterhuis, openen.
,,Ik vond het mooi om te mogen doen, ik was er verlegen van. Met het buurthuis wordt een traditie voortgezet. De zusters gebruikten hun maaltijden in De Refter om kracht en energie op te doen om hun taken weer op te pakken. Ik hoop dat de mensen die het buurthuis bezoeken ook met een goed gevoel weggaan en wat op hun levenspad komt oppakken. Ik vind het buurthuis een mooi initiatief”, blikt zuster Marlies terug op de opening.
Zuster Martina
Sinds 2008 woonde ze genoeglijk samen met Zuster Martina, die 23 jaar lang afdelingshoofd was van twee afdelingen in Sint Jozef, in hun fraaie nieuwbouwwoning. Zuster Martina overleed echter onverwachts op 9 januari van dit jaar. Ze werd 84 jaar. Het doet zuster Marlies nog veel verdriet om erover te praten. ,,Martina was mijn maatje en een hele lieve medezuster die een luisterend oor bood. We hebben veertig jaar bij elkaar gewoond, niet alleen hier, maar ook in het Zusterhuis. Op 7 januari waren we nog samen in ons klooster, gezellig bij de zusters. We vierden de eucharistie en hadden daarna een broodmaaltijd in de refter. De volgende dag voelde Martina zich niet lekker en gingen we naar het ziekenhuis. Daar kreeg ze allerlei onderzoeken op de hartafdeling. Op maandagmorgen heb ik nog 2,5 uur met haar gepraat. Ik zei tegen haar: ‘Ik heb een zus en hou veel van haar, maar ik hou net zoveel van jou’. Martina antwoordde: ‘Ja, dat weet ik, maar dat is omgekeerd ook zo’. We hielden elkaars hand stevig vast. Op een gegeven moment zei Martina dat ze zo naar werd en of ze uit bed mocht komen. Ik antwoordde: ‘Je moet nu mijn hand loslaten, want God neemt jou mee naar het eeuwig Vaderhuis’. Ik had die woorden nog niet uitgesproken of Martina verhuisde van de aarde naar de hemel. Tot het allerlaatste mocht ik met haar meegaan, dat is voor mij een hele grote troost. Ik hoop en bid dat Martina, die een goed leven geleid heeft, voor altijd gelukkig mag zijn.”
Lees de rest van het artikel op Stadnijkerk.nl
Foto: Arjen Gerritsma