In de zomermaanden neemt verslaggeefster Lida Naber u mee langs bekende en minder bekende wegen in de regio Amersfoort, Leusden en Nijkerk. Ze wandelt langs bijzondere plekken en ontmoet mensen met een verhaal. Over liefde, pelgrimeren, afscheid nemen en thuiskomen. In deze laatste aflevering wandelt zij het Laaksepad en praat over afscheid nemen op Dierenbegraafplaats Klaverweiden. Voordat ik afbuig naar de Laakweg, maak ik een paar stappen naar rechts, om terecht te komen in een wondere wereld van stenen met foto’s, keitjes met tekeningen, houtwerkjes en bloemen, heel veel bloemen. Dit is Dierenbegraafplaats Klaverweiden. Hier spreek ik met Bep (81) en Arie van Dieren (83), Marjan Krijgsman (71) en René Baatje, de beheerder van Klaverweiden.
Bep en Arie hadden altijd dieren. Van vogels, konijnen, parkietjes tot katten. Van hun laatste dier, poes Chanel, namen ze onlangs afscheid en zij is hier in de leeftijd van 18,5 jaar begraven. Arie: „Dieren brengen ons veel vreugde en liefde. Maar ook veel rust. Zowel voor oudere mensen als kinderen zijn dieren heel therapeutisch. De liefde voor een dier is onvoorwaardelijk. Dieren zijn nooit chagrijnig, boos of kwetsend. Ook onze kinderen brachten we de liefde voor dieren bij.”
Marjan had ook veel dieren. Van paarden, knaagdieren, kippen en honden. Nu heeft ze nog één papagaai. Van de laatste hond Lia nam zij vorig jaar afscheid. Zij werd 13 jaar. Dat dieren dingen aanvoelen bleek wel toen haar hondje haar al wandelend tot drie keer toe naar de dierenarts leidde. „Ik liet mijn hondje altijd de route bepalen. Ik zei dat zij niet ziek was en niet naar de dierenarts hoefde. Maar ik bleek borstkanker te hebben.” Ze pakt haar tas en haalt daar een mooie foto uit. ,,Er moet nog een standaard op en dan kan het hier op het graf.”
Lees het volledige artikel op destadnijkerk.nl.
Foto: Lida Naber.