Wie dacht dat windstilte ook rust betekent, is deze week in Nijkerk bedrogen uitgekomen. In congrescentrum De Schakel waaide het harder dan op de Maasvlakte, en dat lag niet aan de turbines die er mogelijk komen, maar aan de storm aan inwoners die onverwacht binnenwaaiden. Waar Bosch en Van Rijn in opdracht van de gemeente rekende op vijftien leden van de klankbordgroep, stonden er ineens bijna honderd mensen in de zaal. En dat terwijl die klankbordgroep al twee jaar geen vergadering meer had gezien. Zeg maar gerust: er was stof, veel stof, dat nodig eens weggeblazen moest worden.

De avond werd geopend met het obligate zinnetje dat de gemeente “verrast was door de grote opkomst” – een zin die we inmiddels kunnen uittekenen. Dat het merendeel niet via de officiële kanalen was geïnformeerd, maar via sociale media en regionale nieuwsberichten, maakte de verbazing vooral pijnlijk. Je zou bijna denken dat bewonersparticipatie niet zozeer wordt georganiseerd, als wel wordt opgespoord door inwoners zelf.

Daar bovenop kwam de ingezonden brief van Stichting Duurzaam en Leefbaar Nijkerk. Een stevige boodschap, waarin de stichting de avond in De Schakel betitelde als “de volgende klucht in het winddossier”. En eerlijk is eerlijk: het beeld van een wethouder die “vijf over twaalf” toch nog iets van participatie probeert op te tuigen, terwijl de gemeente ondertussen al in volle vaart richting besluitvorming dendert, doet inderdaad denken aan een tragikomedie. Dat de wethouder de schuld vervolgens parkeerde bij de raad, die volgens hem een strakke deadline heeft gezet, maakte het er allemaal niet minder verwarrend op. Nieuwe politieke formats dienen zich aan – “Help, mijn wethouder kan niet anders” lijkt alvast een prima werktitel.

Ondertussen stelde Henk Karelsen in een ander stuk de logische vraag: hoe kan het dat twee mogelijke windmolenlocaties pal naast Natura2000-gebied Arkemheen liggen? En belangrijker: welke politieke partij durft in verkiezingsjaar 2026 werkelijk kleur te bekennen? Zeker nu de bewoners die avond massaal – en luid – kenbaar maakten dat ze géén gigantische turbine van vier keer de hoogte van de toren in hun achtertuin zien staan.

Een stukje Nijkerkse geschiedenis verdween deze week definitief: het oude Kalkhok. De restanten van het bouwwerk worden gesloopt om plaats te maken voor appartementen voor ouderen met dementie. Een stukje geschiedenis verdwijnt, maar maakt ruimte voor iets nieuws en nodig. Oranje kleurde onze gemeente dankzij de Orange the World-campagne, met een mars, een geverfde hand op straat en een krachtige boodschap: geweld tegen vrouwen moet stoppen. Dat slechts één op de drie vrouwen wereldwijd geweld ervaart, is een cijfer dat blijft hangen – juist omdat het veel te hoog is. Ook zorgde Defensie weer voor de nodige zorgen, want de megakazerne van Zeewolde – 600 hectare en 7.000 medewerkers – is bepaald geen burenprojectje dat je achteloos kunt negeren. Zowel Nijkerk als Putten vrezen voor woningdruk, infrastructuur en bereikbaarheid.

Dan het luchtigere nieuws: vrachtwagenliefhebber Patrick Hijwegen schitterde op NPO3, en de Pietenbingo in ’t Veense Hart trok volle zalen. Kinderen blij, ouders waarschijnlijk nog blijer.

Politiek rommelt het intussen verder. Wethouder Mariëlle Broekman (VVD) kondigde aan na acht jaar te vertrekken na de verkiezingen van maart 2026. Een politieke zwaargewicht zegt de lokale arena vaarwel. En alsof de VVD niet genoeg te stellen had met dat besluit, bleek hun website plots te verwijzen naar een pornosite. “Vooruitstrevend, maar niet zó vooruitstrevend,” grapte fractievoorzitter Niels Staal bij A1 media. Het domein ligt nu in de digitale ziekenboeg. Gelukkig werd er ook gebouwd. In Hoevelaken werd de eerste steen gelegd voor Wiekslag Wonen, door de jonge Stan Berens, die voor even de held van het dorp was. En nog iemand kon een prijs ophalen: Van Dunschoten Elektrotechniek won de landelijke publieksprijs voor installatiebedrijf van het jaar. 585 stemmen, en volgens collega-bedrijven dik verdiend.

Tot slot: Vrijdagavond kwam Sinterklaas op een heuse mobiele stoomboot Nijkerk binnen. Een varend technowondertje met rook uit de schoorsteen en een scheepshoorn die door de hele binnenstad galmde. Na een dansshow van de Badabounce-Pieten trok de lichtjesoptocht met duizend uitgedeelde lichtstaven door de straten, terwijl de Sint inmiddels was overgestapt op zijn trouwe paard Ozosnel. Bij Sint Jozef stopte de stoet even. De goedheiligman gaf handjes aan de kinderen van vroeger. Een geniet momentje voor beide partijen.

Een dag eerder, op donderdag, vond in de raadszaal van het Nijkerkse stadhuis de feestelijke overhandiging plaats van het verhalenboekje dat is gemaakt binnen het winnende plan van basisschool De Hoeksteen. Burgemeester Tinet de Jonge reikte het allereerste exemplaar uit aan de leerlingen Aidan en Tess, die zichtbaar trots waren op het resultaat. Kortom: een week waarin Nijkerk tegelijk woelde, vierde, bouwde, protesteerde, lachte en zuchtte. Een week zoals alleen Nijkerk die kan produceren. Tot volgende week.

Aalt.