Soms lijkt het alsof er in Nijkerk weinig gebeurt, en dan ineens buitelt het nieuws over elkaar heen. Een ijsbaan op het plein, een brandgerucht op school, een regenboogpad waar de gemoederen hoog over oplopen, en een burgemeester die doodgemoedereerd een rondje bingo speelt in Holk. Je zou bijna denken dat er een scenarioschrijver achter zit.

Neem dat brandalarm bij Aeres VMBO. Binnen een paar minuten stond iedereen netjes op het parkeerterrein bij NSC. De brandweer arriveerde met groot materieel, inclusief hoogwerker, en werd met applaus onthaald. Het leek meer op de intocht van Sinterklaas dan op een serieuze ontruiming. Gelukkig was er niets aan de hand, behalve dan een schooldirecteur die apetrots was op haar team die de evacuatie toch maar op rolletjes liet lopen.

Ondertussen viert de Unie van Vrijwilligers haar 55-jarig bestaan. Geen sinecure, want wie anders zorgt er voor zoveel stille kracht in onze samenleving? 186 vrijwilligers werden getrakteerd op theater, buffet en vooral erkenning. En eerlijk is eerlijk: een halve eeuw overslaan door corona, dat moet je later wel dubbel en dwars inhalen.

Ook Harry en Janny Koelewijn vierden 55 jaar – maar dan in het huwelijk. Waar de UVV zorgde voor welzijn, zorgde Harry jarenlang voor beeld. Menig huwelijk, menig feest, menig dorpsdag staat dankzij hem vast op papier. Het is een mooie gedachte dat iemand die zóveel anderen gefotografeerd heeft, zelf nu eens in het zonnetje staat.

En dan dat Regenboogpad. Je zou denken dat een vrolijke strook verf de stad niet kan splijten, maar de reacties op social media spreken boekdelen. Misschien is het wel tekenend voor deze tijd: iedereen heeft een mening, en vaak roert die zich luider online dan op straat. Hoe het pad er ook komt te liggen, de eerste regenboog is al geschilderd in commentaar. Gelukkig is er ook saamhorigheid. Nationale Burendag bracht inwoners en nieuwe buren samen, bij de opvanglocaties voor asielzoekers. Het werd geen verhitte discussie, maar een gemoedelijke middag. Soms blijkt de werkelijkheid vriendelijker dan het beeld dat online geschetst wordt.

En terwijl 500 mannen de Grote Kerk vulden met zang, speelde de burgemeester een potje bingo in Holk. In Nijkerkerveen namen de grondleggers van de Dorpsdag, Dick Schouten en Tom Wagensveld, na jaren van inzet afscheid van de organisatie. Ze kregen een verrassingspakket, maar eigenlijk verdienen ze een standbeeld: want wie dorpsdagen maakt, schrijft mee aan de geschiedenis van een dorp. Het contrast kan niet groter, maar het laat één ding zien: Nijkerk leeft. Of het nu gaat om dorpsdagen, zangavonden of ijsbanen, er is altijd wel een plek waar mensen elkaar tegenkomen.

Misschien is dat wel de rode draad: of het nu om vrijwilligerswerk, schaatsplezier of een regenboogpad gaat, alles draait om samenkomen. Want wat Nijkerk écht bijzonder maakt, zijn niet de incidenten of de festiviteiten, maar het applaus dat klinkt – voor brandweermannen, voor vrijwilligers, voor jubilarissen. En soms, zelfs voor een burgemeester die gewoon even meedoet.

Aalt.