In Nijkerk tikt het nieuws vaak als een klokje, maar deze week eindigde het in een heuse bel. De Witzelbel nog wel, dat schelle roepinstrument dat generaties Veenders in één ruk uit hun rekenwerk trok. Museum Nijkerk heeft haar nu liefdevol ingekapseld, alsof ze een relikwie is uit een tijd waarin een schooldag nog begon met een klank in plaats van een pushmelding. Janny en Hajo, de vrouw en zoon van bovenmeester Witzel, stonden erbij alsof ze een oude familiezwaan uitzwaaiden. De bel klinkt niet meer, maar hij zindert na.

Dat natrillen lijkt trouwens een thema in de gemeente. Neem de uitbreiding van basisschool De Horizon in Nijkerkerveen. De schop ligt al klaar, het bouwbedrijf staat te wiebelen op de startlijn, maar een bezwaarschrift uit de buurt heeft even op pauze gedrukt. Zes weken vertraging. In die tijd kan een kind een spreekbeurt voorbereiden, leren veters strikken of een hele fase Pokémonkaarten verzamelen. Maar goed: straks is er wel extra ruimte, nieuwe speelhoeken en een onderbouwonderwijsassistent met een eigen plekje. Klein verlies: het schoolplein. De gemeente verzekert ons dat het binnen de normen blijft, waarmee de wet voor de zekerheid alvast haar handen wast.

Gelukkig werkt elders in Nijkerk het verzamelen wél vlot. Daimler Buses-medewerkers zetten een soort technodienstmaand in: gebruikte laptops verzamelen, verkopen en de opbrengst schenken aan de WensAmbulance Gelderland. 3.475 euro rolde eruit. Een bedrag dat ruikt naar warme bureaulucht, koffiepauzes en stille solidariteit. In de Kruiskerk draaide de jaarlijkse bazar alsof iemand er nieuwe lagers onder had gezet. Ondanks een natte zaterdag klotste er 11.400 euro in de pot. De vrijwilligers denken alweer aan 2026. Zo’n bazar is dan geen activiteit, maar een dorpsritueel.

En Nijkerkerveen zet intussen licht in de bomen. Letterlijk. Rondom ’t Veense Hart schitteren sinds 7 november honderden lampjes, alsof de bomen even zijn vergeten dat het herfst is. Het idee kwam voort uit een motie om begrotingsoverschotten eerlijk te verdelen. Maar het waren vooral Ciska van Drie en Eveline van de Bunt die het van papier naar boomschors tilden. Dorpsverlichting als miniatuurvuurwerk: bescheiden, maar met groot effect.

Sportief ging het er wisselend aan toe. Sparta Nijkerk en trainer Bert van Hunenstijn gaan na dit seizoen uit elkaar, ondanks goede gesprekken. De club benadrukt dat Van Hunenstijn professionaliteit bracht en duidelijke kaders neerzette. Soms loopt een samenwerking gewoon op z’n laatste bladzijde. De supporters zullen straks nog lang napraten over zijn hoofdstuk. Bij DOTO in Nijkerkerveen ging het juist om herinneringen die al zestig jaar meegroeien met het dorp. De jubileumdag eindigde met een reünie waar tachtig oud-leden elkaar vonden tussen oude anekdotes en nieuw gelach. Een vereniging als een slingerpad: niet recht, wel trouw. En in Manege Luxool was het weer Men Indoor. De paarden vlogen door de baan met een energie die zelfs het publiek deed recht gaan zitten. Karretjes die gierden, zand dat sprong en een zaterdagavond die uitpuilde van publiek. Een kleine dorpssport, maar met grootse flair.

Politiek gezien gebeurde er ook genoeg. De ChristenUnie en SGP trekken opnieuw gezamenlijk op richting de verkiezingen van 2026. De handtekeningen werden gezet tussen de wijnranken van De Breede Beek, een plek waar iedere overeenkomst een zweem van druiven meekrijgt. Hopelijk wordt het een goede oogst. Minder feestelijk: het hek met detectiesysteem rond het Israëlcentrum. De gemeente gedoogt het een jaar vanwege recente protesten en vandalisme. Een omheining als noodverband. Niet mooi, wel noodzakelijk.

Intussen flikkert december al op de kalender en warmt Glazen Thuis op. In de Veensche Kas staan statiegeldflessen klaar als transparante soldaatjes van de solidariteit. Christian Becker verkoopt sleutelhangers uit de nieuwe sociale werkplaats Niewark en duikt regelmatig op als de Playbecker. De naam klinkt als iemand die zelfs regenbuien ritme weet te geven.

En dan nog het parkeerhoofdstuk, dat in Nijkerk inmiddels hetzelfde genre is als het weerbericht: onvermijdelijk, wisselvallig en voor iedereen een gespreksonderwerp. De slagbomen van het Wheemplein en de Oosterpoort besluiten regelmatig tot een eigen vrije dag. Soms worden ze geramd, soms gewoon chagrijnig. Wethouder Windhouwer belooft verbetering. De tijd zal het leren, maar tot die tijd blijft parkeren een soort interactief dorpsspel: Waar Kan Ik Vandaag Wél Uitrijden? Ondertussen beginnen de ondernemers een centrale rol te krijgen in het nieuwe parkeerbeleid. Ze waren eerder simpelweg vergeten in het gesprek. Het CDA vond dat zo onbehoorlijk dat ze het met een amendement hebben vastgezet. Tegen 1 april 2026 moeten er nieuwe plannen liggen. En nee, dat is geen grap.

Misschien is dat wel het terugkerende geluid van onze gemeente. Soms rinkelt het fel zoals de Witzelbel, soms zacht zoals de nieuwe boomverlichting, soms grommend als een slagboom die er weer geen zin in heeft. Maar telkens weer blijkt de gemeente in beweging. Soms knarsend, vaak warm, altijd herkenbaar. Een plaats waar nieuws geen flits is, maar een verzameling verhalen die samen een gemeente laten ademen. Tot de volgende!! Want die komt hoor. Het is zo leuk!!!

Aalt.