Als ik naar mijn vissen kijk, denk ik vaak: die hebben het makkelijk. Geen verbouwingen, geen kapotte slagbomen, geen kampioenschappen die op centimeters beslist worden. Hooguit wat gedoe bij het voer, maar verder zwemmen ze rustig hun rondjes. Terwijl ik hun bubbels zie opstijgen, laat ik in mijn hoofd de afgelopen week in Nijkerk en omstreken de revue passeren. En geloof me: daar gebeurde genoeg om een heel aquarium mee te vullen.

Neem de bibliotheek. Na een flinke metamorfose – warmere tinten, huiselijke hoekjes – mochten meneer en mevrouw Van Hell het lintje doorknippen. Alsof ze de allereerste boekenwurmen van Nederland waren. Binnenkort komt er nog een muurschildering en een likje verf, want een bibliotheek moet tegenwoordig minstens zo gezellig zijn als een hippe koffiebar. Boeken en cappuccino’s: de perfecte match.

Dan naar Speuld, waar de spanning zó dik in de lucht hing dat je het met een mesthaak had kunnen snijden. Jeroen Hop en Evert Kraaij deden wat hun achternaam al deed vermoeden: kracht zetten. En hoe! Opnieuw Nederlands kampioen Trekkertrek. In de 9 ton- én de 11 ton-klasse, centimeters verschil. Ik vraag me af: hoe meet je eigenlijk centimeters in een wolk van diesel?

Dat Trekkertrek Nijkerkerveen meer kan dan alleen pk’s laten brullen, bleek in Hoevelaken. Daar trakteerden ze de bewoners en het personeel van Het Gastenhuis op een frietavond. Friet, frikandellen speciaal, kroketten – het vet pruttelde alsof het een heuse finale betrof. Het smaakte zó goed dat het personeel alvast voorstelde om in april 2026 weer het vet te verhitten.

Bij DOTO Nijkerkerveen werd er ook gejuicht. Niet om een kampioenschap, maar om een trampoline. Jawel, een dubbele nog wel, geschonken door sponsor Bonneveld BV. Trampoline als symbool voor samenwerking: samen hoger springen, zou je kunnen zeggen. Ondertussen zong Nijkerks Welvaren de longen uit het lijf tijdens het shantyfestival in Zandvoort. Zelfs De Telegraafwijdde er een groot artikel aan. Nijkerkers in de krant, dat is ook een soort kampioenschap. En terwijl de muziek doorklinkt, klinkt er in de politiek juist stilte: bij de VVD vertrekt lijsttrekker Niels Staal en bij de ChristenUnie-SGP houdt fractievoorzitter Jaco van Putten het voor gezien. Twee lege stoelen die weer gevuld moeten worden – misschien ook maar met een trampoline?

Intussen zette Oranjevereniging Nijkerk onze stad prachtig op de kaart met de organisatie van het Oranjecongres. Tijdens de receptie in het stadhuis sprak burgemeester De Jonge de vele Oranjeverenigingen uit heel Nederland toe. Een compliment waard: je moet het maar durven én doen, zo’n landelijk gezelschap gastvrij ontvangen. In het ICOON-theater in Amersfoort was het geen sprong maar een transitie die centraal stond. De documentaire Haar man wordt vrouw trok publiek en harten open. Julia en Esther Haarman uit Nijkerk laten zien dat liefde werkelijk alles kan dragen. Mooi dat de film straks landelijk te zien is, maar het voelt toch een beetje als een Nijkerkse primeur.

Ook werk kwam langs deze week: Finitouch interieurbouw zoekt een machinaal houtbewerker. Volgens mijn broertje is het een geweldig bedrijf, en als zelfs de eigenaar van de Appelse Molen ermee te maken heeft, dan zit je vast goed. Misschien moet ik mijn vissen daar eens naartoe sturen – zagen kunnen ze nog niet, maar rondjes draaien kunnen ze als de beste. Over trouw gesproken: Excelsior huldigde twee koorleden die al 25 jaar trouw in de maat meezingen. Zilveren spelden, bloemen, applaus. Dat is pas uithoudingsvermogen.

En dan het kleine geluk: De slagboom op het Wheemplein die voor de zoveelste keer kapot is gereden – gratis parkeren, mensen! – en een prijswinnaar die zijn minuut gratis winkelen bij de Albert Heijn omtoverde in 477 euro aan boodschappen voor de Voedselbank. Helden bestaan dus gewoon bij ons in de supermarkt.

Niet alles is feest. De Wereldwinkel sluit na 55 jaar de deuren. Vanaf januari 2026 is het voorbij. Een tijdperk, vol eerlijke koffie en kleurrijke beelden, verdwijnt uit het straatbeeld. Maar ach, misschien past dat ook bij Nijkerk: wat sluit, laat weer ruimte voor iets nieuws. En tot slot: pensioen. Geurt Hols werd luid toeterend door zeven trucks naar zijn werk gereden. Een afscheid dat klinkt als een overwinningstocht. Zolang de slagboom op het Wheemplein maar niet in de weg stond.

Nijkerk, de gemeente waar je in één week boeken ruikt, diesel walmt, koorzang hoort, frietvet pruttelt en zelfs de Oranjeverenigingen het landelijk toneel kleuren. Soms denk ik: wie heeft dit allemaal bedacht? En dan kijk ik weer naar mijn vissen. Zij trekken er zich niets van aan, maar ik glimlach – omdat ik weet dat je nergens liever woont dan hier.

Aalt.