De Dorpskerk van Hoevelaken was zaterdagavond opnieuw het sfeervolle decor van de jaarlijkse Kerstsamenzang. Met deze editie werd voor de 59e keer deze geliefde traditie gehouden, een mijlpaal die vooruitblikt op het 60-jarig jubileum volgend jaar. Voorzitter Jeroen Satter van de Stichting Kerstsamenzang Hoevelaken spreekt met trots over de uitvoering. “Het was een mooie avond,” aldus Satter. “Dat we dit al bijna zestig jaar met elkaar mogen organiseren en beleven, zegt veel over de betrokkenheid in Hoevelaken. Het is bijzonder dat deze traditie zo sterk blijft leven.”

Volgens Satter is de duurzaamheid van de Kerstsamenzang een groot goed. “Het is geweldig dat dit evenement al decennialang standhoudt. De Kerstsamenzang is meer dan muziek alleen; het is een moment van samenkomst voor het dorp.” De jaarlijkse uitvoering heeft daarmee een duidelijke culturele en sociale betekenis binnen de gemeenschap. De avond had ook een emotioneel tintje. Cor Pronk, dirigent van het NSFC, was dit jaar voor het laatst aanwezig in die rol. Daarnaast nam pianiste Emily van Doornik afscheid. Na acht jaar trouwe muzikale begeleiding speelde zij haar laatste Kerstsamenzang. Haar inzet en bijdrage werden met grote waardering genoemd.

Sterke organisatie achter de schermen

De Kerstsamenzang wordt jaarlijks georganiseerd door een vaste groep vrijwilligers. De Dorpskerk was dit jaar voor de vijfde keer het decor van het evenement. In eerdere jaren vond de Kerstsamenzang bij Euretco aan de Koninginneweg plaats. Een belangrijk onderdeel van de Kerstsamenzang is het kinderkoor. “Het kinderkoor is echt de trekker van de avond,” benadrukt Satter. Jaarlijks worden alle basisscholen in Hoevelaken benaderd, zodat ieder kind de kans krijgt om mee te zingen. Deze actieve benadering zorgt voor brede deelname en houdt de traditie levend voor volgende generaties. Met de blik gericht op het 60-jarig jubileum in 2025 kijkt de organisatie met vertrouwen vooruit. De Kerstsamenzang blijft daarmee een warm en verbindend moment in Hoevelaken, voor jong en oud.

Tekst en Foto’s: Aalt Guliker.