Bron en Foto: Nijkerk Nu – Yvonne Krol
De avontuurlijke inslag van Mieke Hogervorst bracht haar naar uithoeken van de wereld. Over haar tijd in het Oegandese dorp Naggalama schreef zij een boek getiteld: ‘Awo olwatuuka … Once upon a time …’ Van ieder verkocht boek gaat een deel naar de opbouw van de Queen of Peace High School in Oeganda. Op 17 juli vertrekken zeven jongeren en vier begeleiders vanuit Hoevlaken naar Oeganda om mee te werken aan dit project.

Mieke Hogervorst (Renkum, 1965) woont sinds 2000 in Hoevelaken. Ze was pas 16 toen ze verkering kreeg met Wim. Na zijn studie geneeskunde specialiseerde Wim zich in twee jaar tot tropenarts. Mieke studeerde voor bejaardenverzorgster. Via Memisa Medicus Mundi konden ze worden uitgezonden naar Naggalama in Oeganda. De organisatie stelde wel wat voorwaarden. Eerst trouwen, anders ging het niet door. Ook het feit dat de vrijgevochten Mieke daar wilde werken was een puntje. In die tijd vond men nog dat een vrouw achter het aanrecht hoorde. Trouwen wilde Mieke wel, want ze was smoorverliefd op Wim. Maar een huisvrouw worden was voor haar onbespreekbaar.

”In januari 1989 kwamen we in Naggalama aan”, vertelt Mieke. “Het land was na twintig jaar burgeroorlog totaal verwoest. We hebben er ruim 3,5 jaar gewerkt in een tijd dat aids razendsnel om zich heen greep en veel slachtoffers maakte. Het was een periode van uitersten. Bijzonder gelukkige, intense momenten afgewisseld met veel verdriet, onbegrip, cultuur- en religieverschillen en een gevoel van onmacht. We hebben er geleerd om van niets iets te maken. Door ons werk in Oeganda hebben Wim en ik geleerd om kritisch naar onze eigen gezondheidszorg te kijken. In Nederland worden we overspoeld door kantoorwerk en er is overvloed in alles.”

Momenteel stelt de overheid vraagtekens bij de noodzaak om tropenopleidingen te financieren. Het zou geen toegevoegde waarde hebben voor Nederland. Mieke: ”Je kunt nog maar bij 25 ziekenhuizen een tropenopleiding volgen. Wat de overheid vergeet is dat we veel immigranten hebben en dat we naar verre landen reizen voor werk of vakantie. Door de globalisering is er wel degelijk kennis nodig van uitheemse ziekten.”In haar autobiografie beschrijft Mieke op boeiende wijze het leven in Oeganda en de dingen die ze heeft meegemaakt. Van giftige slangen, een metersdikke stroom bijtende zwarte mieren tot de tegenwerking van autoriteiten en een auto met kogelgaten. Maar ook de adoptie van een verlaten jongetje, de geboorte van een zoon en dochter en levenslange vriendschappen.

“Met verschillende acties hebben we al 24.000 euro ingezameld voor het goede doel. Het bedrag wordt volledig besteed aan de middelbare school in Oeganda; er blijft niets aan de strijkstok hangen. We bouwen o.a. een laboratoriumlokaal voor scheikunde en een examenlokaal. De school moet aan de eisen van de Oegandese overheid voldoen om een licentie te krijgen. Met een licentie verstrekt de overheid subsidie voor de salarissen van de leraren, lesmateriaal en dergelijke. Dankzij deze school kunnen jongeren een vervolgopleiding doen. Een unieke kans om zich verder te ontplooien en zich te oriënteren op hun toekomst.

Mieke: ”Met dit project krijgen echter ook onze eigen, Hoevelakense jongeren de kans zich te ontwikkelen. Deze ervaring zal hun blik op de wereld verruimen. Dat weet ik heel zeker.”

Bij Bruna in Hoevelaken zijn gedrukte exemplaren van ‘Awo olwatuuka … Once upon a time …’ van Mieke Hogervorst te koop voor 10 euro.
Via www.boekenbestellen.nl kan het als e-book gekocht worden voor 5 euro.