Alzheimer Nederland voert een landelijke campagne “Samen dementievriendelijk” met als doel om binnen vijf jaar één miljoen mensen bewust te maken van de impact van dementie. Ook de gemeente Nijkerk streeft ernaar om dementievriendelijk te zijn. Aan de hand van persoonlijke verhalen van mensen die dementie van nabij hebben meegemaakt, krijgt u meer kennis en hopelijk ook meer begrip en bereidheid de helpende hand te bieden aan mensen die dat nodig hebben. Het valt niet mee om met de ontluisterende waarheid naar buiten te treden. Een moedige, taboedoorbrekende stap van alle vertellers.

Henk en Joke Willemsen wonen in Hoevelaken. Henks moeder overleed op 89-jarige leeftijd aan de gevolgen van vasculaire dementie. Veel mensen met deze vorm van dementie hebben een voorgeschiedenis van hart- en vaatziekten, zoals een chronisch hoge bloeddruk, hartritmestoornissen, diabetes, beroertes en tia’s.

“Je staat er nooit bij stil dat het jou of je naasten kan overkomen” zegt Henk. “Ik ben me pas in dementie gaan verdiepen toen duidelijk werd dat mijn moeder aan deze hersenziekte leed. De familie heeft lang gedacht dat haar vergeetachtigheid aan haar leeftijd lag. Ik heb twee broers en een zus. Mijn zus en ik bezochten onze moeder regelmatig en zagen haar achteruitgang. Mijn broers die minder vaak kwamen zeiden: ‘Ik snap niet waar je je druk over maakt; het valt wel mee’. Mijn moeder wist haar beperkingen lange tijd te verbloemen.”

“We beseften pas echt dat er iets mis was toen zij naar Van den Brandhof wilde en op de Hogeweg in de gaten kreeg dat ze de verkeerde kant op was gelopen. In een helder moment heeft ze bij mensen aangebeld, die haar naar huis hebben gebracht. We schakelden de huisarts in die beloofde bij haar langs te gaan. Toen mijn moeder zei dat de huisarts niet was geweest, heb ik dit nagevraagd. Hij bleek haar wel degelijk te hebben bezocht. De incidenten stapelden zich op. Het brandalarm ging af toen ze een elektrische waterkoker op het gasfornuis had gezet. Als iemand kwam collecteren, gaf ze hem een bord of bestek omdat ze geen geld in huis had. We vonden een worst in de afwasmachine.”

“Een medewerker van GGZ liet haar een klok tekenen. Dat lukte niet en daar werd ze boos om. Ze voelde zich betrapt op een tekortkoming. Rond haar 86ste werd de diagnose vasculaire dementie gesteld. Maar achteraf bekeken waren de eerste tekenen er al zo’n vijf jaar daarvoor. Er kwam thuiszorg, dagopvang en particuliere huishoudelijke hulp. Op een gegeven moment zei de hulp dat zij ermee op hield, omdat mijn moeder haar overal van beschuldigde. Tegenover ons is mijn moeder nooit agressief of beschuldigend geweest.”

“Mijn moeder kon zich steeds minder goed uitdrukken. Wij probeerden haar te helpen en te stimuleren. Dan stelden we vragen over vroeger, maar dat pakte verkeerd uit. Ze wist het niet meer omdat het hersengedeelte waar herinneringen zijn opgeslagen, was aangetast. Bij haar kwam het over alsof ze voor een examen was gezakt.”

“Het was duidelijk dat ze naar een verpleeghuis moest. We hebben verschillende tehuizen bekeken. De informatie die we daar kregen was onder de maat. Bij bezichtigingen zagen we soms 10 – 12 mensen met dementie bij elkaar. Niemand zei wat en begeleiding ontbrak. Je was daar echt overgeleverd aan de gratie Gods. Uiteindelijk is mijn moeder in Norschoten locatie Putten gaan wonen. Vier jonge meisjes moesten daar acht bewoners begeleiden die in verschillende fases van het dementieproces verkeerden.”

“Mijn moeder was altijd dol op pannenkoeken. Elke week ging ik met haar pannenkoeken eten en een glas witte wijn drinken. Het gekke was dat mijn moeders smaak veranderde. Op een gegeven moment vond ze pannenkoeken zelfs vies. Ze kreeg moeite met slikken. Logopedie baatte niet. Ze was echt aan het aftakelen. Haar eens zo sprankelende ogen waren leeg geworden.”

Informatie verstrekt Sigma Nijkerk, 033 – 2474830, info@sigma-nijkerk.nl. De eerstvolgende bijeenkomst van het Alzheimer Café Nijkerk is op vijf september in het gebouw van Interakt Contour, Oranjelaan 79 in Nijkerk. Het programma start om 20.00 uur. De toegang is vrij.

Tekst: Yvonne Krol.
Foto: Joke Willemsen.