Harry Hamstra, die afgelopen weekeinde overleed, is op vele manieren te typeren. ‘Voetbalvader, voetbalfanaat, sportgek, muziekliefhebber, aimabel, kritisch, recht-door-zee, rechtlijnig en iemand die vond dat het vroeger allemaal beter was: het is slechts een kleine greep uit de reacties op zijn overlijden. De Nijkerker, geboren op 10 maart 1958, voetbalde zijn hele leven voor Sparta Nijkerk. Op zijn achttiende debuteerde de rechtsback in de hoofdmacht, met zijn kenmerkende lange haren. Een begenadigd voetballer was hij niet. ‘Een viking die menig linksbuiten de schrik op het lijf joeg,’ vertelt zijn zoon Harry. ‘Een moment kan ik me nog goed herinneren van hem als speler. Als vijfjarig jochie stond ik langs de lijn bij Sparta Nijerk – FC Oss. Vanaf 25 meter schoot hij de bal in de kruising. Die bleef in de winkelhaak hangen. Wat hij deed? Als een malle juichen.’

Hoogtepunt in zijn loopbaan was de titel in 1987. ‘De promotie naar de eerste klasse – dat was toen het hoogste niveau, de lol en saamhorigheid blijven me altijd bij.’ Hamstra werd na zijn actieve loopbaan bij Sparta Nijkerk trainer van jeugdteams, werkte negen jaar als coach bij Veensche Boys en boekte daar de nodige successen. ‘Een kampioenschap, zes jaar eerste klasse, drie periodetitels, halve finale beker: één groot feest’, vatte Hamstra die periode samen. Hij regelde alles tiptop voor iedereen en zorgde ervoor dat er beleving in de ploeg kwam. ‘Dat kon hij echt als geen ander,’ aldus Harry Hamstra jr. die op 17-jarige leeftijd onder zijn vader in het eerste debuteerde.

Bij Spakenburg volgde de Nijkerker in 2007-2008 Erik Assink op als tussenpaus en leidde hij met Melrik Beukers ‘de Blauwen’ naar de eerste titel in jaren. Hamstra: ‘Ik nam de spelers mee naar een boerenschuur van Henri van Ramshorst in de polder om te darten. Robert Verschraagen, Ruben Wilson en Dunvan van Moll, allemaal jongens uit de randstad. Ze hadden nog nooit koeienstront geroken, zo leek het. Ze vonden het helemaal niks. We wonnen daarna alles, onder meer met 7-1 tegen IJsselmeervogels, maakten een achterstand van vijf punten op Sparta Nijkerk goed en grepen de titel. De huldiging op een vol Spuiplein was ongekend. De sfeer bij Spakenburg past mij: professioneel, fanatiek, grenzeloze clubliefde en altijd reuring in de tent.’

In het huidige decennium was hij technisch manager bij zijn jeugdliefde Sparta Nijkerk. Artsen constateerden in 2012 tijdens een operatie een kwaadaardige tumor bij zijn darmen, met uitzaaiingen in lever en lymfeklieren. Sindsdien droeg hij het stempel palliatief patient, ofwel geen kans op genezing. Toen heeft hij zijn werk als ambtenaar bij de gemeente Putten na 35 jaar neergelegd. Daarna hield hij het met chemokuren, pillen en infusen – met ups en downs – nog vijf jaar vol. Hij zag het Meander Medisch Centrum vaker dan hem lief was. Hij had het meest moeite met het besef dat hij alles moest achterlaten. ‘Mijn vrouw Anja, die me fantastisch helpt en bijstaat. Mijn zoon Harry en dochter Lysanne, hun partners, mijn moeder, schoonmoeder, familie en veel goede vrienden. Geen woorden voor.’ Zijn familie moet van nu af aan verder zonder hem. ‘Hij was een sterke man ten wie mensen opkeken. Het zal moeilijk worden, maar we hebben een goed voorbeeld gehad,’aldus Hamstra jr.

Bron AD