Wil Friesen wil zich liever geen fotograaf noemen: hij gebruikt het analoge fotografische proces als middel om op geheel eigen verwerkingswijze beelden te ‘schilderen’. Het gaat hem om de sfeer, het ongrijpbare vastleggen. Zijn werken zijn unicaten. Landschappen treft hij in een mystieke sfeer, alsof er iets is gebeurd of gaat gebeuren, geheimzinnig. Van schijnbaar onbewogen bomen lijken de emoties zichtbaar te worden; het vermoeden ontstaat dat zij meer weten.
Carolien Brusse, maakte een gezelschap van steengoed kannen. Zij zijn allemaal verschillend van verhouding, karakter en ‘lichaamstaal’. Door de opbouw uit gemeenschappelijke vormelementen, zijn ze familie van elkaar. De kannen zijn met de hand opgebouwd uit platen steengoed-klei en beschilderd met oxyden, Terra Sigillata en glazuur. Jacobien de Korte, werkt veelal autonoom. Haar fotowerk ontstaat uit persoonlijke gevoelens en ervaringen. Zij tracht op introverte wijze voor velen herkenbare begrippen uit te drukken zoals vervreemding, eenzaamheid, mysterie en melancholie. Jacobien hoopt met wederzijdse herkenbaarheid hoop, troost en begrip te bieden en te vinden.
Alles wat de kunstenaar mag hopen te bereiken is een diepe sympathie voor de wereld om hem heen – om het onderscheid tussen zichzelf en al het andere te verliezen – en van hieruit te creëren. Marion Visione, werkt binnen een historisch bewustzijn dat zoekt naar tijdloosheid. Haar bronzen beelden lijken culturele overlevenden – overwegend vrouwenfiguren – getekend en vervormd door tijd. De doelen van elegantie en ingetogenheid worden bereikt door hun blijkbaar fragiele opbouw en dynamische vorm.
Corine Oosterlee, is fotograaf, gespecialiseerd in planten in hun natuurlijke habitat. De vormenrijkdom van planten en andere vegetatie in een steeds veranderende lichtval blijft haar boeien. Zij ervaart het maken van natuurfoto’s als een samenspel tussen het onderwerp, het fototoestel en haarzelf. De intensieve kijker kan zich verbeelden de bijbehorende geuren te ruiken en de geluiden te horen. De natuurfoto’s van Corine zijn meer dan foto’s, het zijn vertalingen naar de zintuigen.
Harm Visser (Nijkerk) verbeeldt de werkelijkheid van de beschermde, natuurrijke zeepolder Arkemheen op een bijna magische wijze Met een beperkt kleurenpalet brengt hij veel nuances aan. De spanning tussen lijnen en kleuren, het componeren, het toevoegen en vooral het weglaten, daar geniet hij van. In plexiglas maakt hij gelaagde landschappen, vol licht en ruimte.